vertaling AH, Werkgroep In Genesis
De aarde heeft een magnetisch veld dat bijna noord-zuid wijst met slechts een afwijking van 11,5°. Dit is een prachtig ontwerp-aspect van onze planeet want het maakt kompas-navigatie mogelijk en beschermt ons tegen gevaarlijk geladen deeltjes van de zon. Het is ook krachtig bewijsmateriaal dat de aarde wel jong moet zijn zoals de Bijbel leert.
![]() Hoe het aardmagnetisme veranderde. De veldsterkte kon niet veel groter zijn dan het beginpunt toont, wat duidt op een jonge aarde. |
In de 70?er jaren merkte de creationistische natuurkundige, Prof. Thomas Barnes op, dat metingen sedert 1835 hebben aangetoond dat het veld verminderd met 5% per eeuw [1] (ook tonen archeologische metingen aan, dat het veld in het jaar 1000 na Chr. ongeveer 40% sterker was dan nu [2]). Barnes, de auteur van een goed bekendstaand tekstboek over elektromagnetisme [3], stelde voor dat het aardmagnetisch veld werd veroorzaakt door een verminderende elektrische stroom in de metallische kern van de aarde (zie kadertekst). Barnes berekende dat de afname van deze stroom niet meer dan 10.000 jaar kon hebben geduurd, anders zou zijn oorspronkelijke sterkte zo groot zijn geweest dat de aarde zou zijn gesmolten. De aarde moet dus jonger zijn dan 10.000 jaar.
Evolutionistische reacties
Het model van de afnemende stroom is natuurlijk niet verenigbaar met de miljarden jaren die de evolutionisten nodig hebben. Hun geprefereerde model is een zichzelf onderhoudende dynamo (elektrische generator). Er wordt verondersteld dat de rotatie van de aarde en convectie het gesmolten nikkel/ijzer van de buitenkern doen circuleren. Positieve en negatieve ladingen in het gesmolten vloeibare metaal worden verondersteld ongelijkmatig te circuleren, waardoor een elektrische stroom ontstaat en daarmee het magnetische veld. Maar ondanks een halve eeuw onderzoek hebben de wetenschappers nog geen werkbaar model kunnen produceren. Er zijn nog steeds veel problemen. [4]
Maar de grootste kritiek op het jonge aarde argument van Barnes betreft bewijsmateriaal, dat het magnetische veld dikwijls is omgekeerd, d.w.z. dat kompassen naar het zuiden wezen in plaats van naar het noorden. Wanneer korrels van het gewone magnetische mineraal magnetiet in vulkanisch lava,- of as-stromen afkoelen beneden hun Curie punt (zie kadertekst) van 570°C, zullen de korrels zich richten op het magnetische veld van de aarde op dat moment. Als het gesteente volledig is gekoeld, blijft de richting van het magnetiet bestaan. Op deze manier hebben we een volledig tijdsregister van het aardse veld.
Hoewel evolutionisten geen goede verklaring hebben voor de magnetische omkeringen, beweren zij, dat daarom de gelijkmatige afname zoals Dr Barnes veronderstelt onjuist is. Bovendien vereist hun model ten minste duizenden jaren voor een omkering. En met hun dateringaannamen, geloven zij dat de omkeringen met intervals van miljoenen jaren plaatsvinden en duiden op een oude aarde.
![]() Een ?krachtveld? rondom de aarde.Het aardmagnetisme is aan het afnemen. Dit wereldwijde fenomeen kon niet langer duren dan enkele duizenden jaren, ondanks de vele malen van omkering. De evolutionisten kunnen niet verklaren hoe het magnetisme zichzelf gedurende miljarden jaren kon onderhouden. |
Het antwoord van creationisten
De kernfysicus Dr Russell Humphreys is van mening dat Dr Barnes het bij het rechte eind had, en hij geloofde ook dat de omkeringen echt waren. Hij wijzigde het model van Barnes om rekening te houden met speciale effecten van een vloeibare geleider, zoals het gesmolten metaal in de buitenkern van de aarde. Als de vloeistof omhoog stroomde (als gevolg van convectie: hete vloeistoffen stijgen, koude zinken) zou dit af en toe het veld snel kunnen omkeren. [5], [6]
Zoals vermeld in Creation 19(3), 1997, stelt Dr John Baumgardner voor, dat het zinken van de tektonische platen veroorzaakt werd door de zondvloed (Zie online versie). Dr Humphreys zegt dat deze platen de buitenkant van de kern zouden hebben doen afkoelen waardoor convectie op gang kwam. [7]
Dat betekent dat de meeste omkeringen tijdens het jaar van de zondvloed plaatsvonden, ongeveer om de twee weken. En na de zondvloed zouden er nog grote fluctuaties zijn als gevolg van resterende beweging. Maar de omkeringen en fluctuaties konden het algemene vervalpatroon niet stoppen. De totale veldsterkte zou zelfs nog sterker afnemen (zie afbeelding hierboven). [8]
Dit model verklaart ook waarom de zon iedere 11 jaren zijn magnetisch veld omkeert. De zon is een gigantische bal van hete, snel bewegende, elektrisch geleidende gassen. In tegenstelling tot het dynamo model, is de veldsterkte van de zon aan het afnemen.
Dr Humphreys stelde voor om dit model te testen: magnetische omkeringen moeten te vinden zijn in gesteenten waarvan bekend is dat die afgekoeld zijn in enkele dagen of weken. Bijvoorbeeld, in een dunne lavastroom zou de buitenkant eerder koelen en het aardmagnetisme in ??n richting vastleggen; het inwendige zou later afkoelen, en het veld in een andere richting vastleggen.
Drie jaar na zijn voorspelling, vonden de onderzoekers Robert Coe en Michel Pr?vot een dunne laag lava die in 15 dagen moet zijn afgekoeld en die een continuerende 90° omkering had vastgelegd. [9] En het was geen toeval want 8 jaar later, rapporteerden zij een nog snellere omkering. [10] Dit was slecht nieuws voor hen en de evolutionistische gemeenschap, maar een krachtige ondersteuning van Humphreys? model. ( Zie ook Dr Humphreys? online artikel The Earth?s magnetic field is young.)
Conclusie
Het aardmagnetisme is niet alleen een goed navigatiemiddel en een bescherming tegen ruimtedeeltjes, het is ook sterk bewijsmateriaal tegen evolutie en miljarden jaren. Het vervalpatroon toont duidelijk aan dat de aarde niet ouder dan 10.000 jaar kan zijn.
De oorsprong van het Aardmagnetisch veldHet voorstel van HumphreysDr Humphreys stelt zich voor dat God de aarde eerst schiep uit water. [1] Hij baseert dit op verschillende Bijbelteksten. Bijvoorbeeld 2 Petrus 3:5 waarin staat dat de aarde is gevormd uit water en door water. Hierna zou God veel van het water omgezet hebben in andere elementen zoals gesteente/mineralen. Water bevat waterstofatomen, en de kern van een waterstofatoom is op zichzelf een kleine magneet. Gewoonlijk neutraliseren deze magneten elkaar zodat water op zichzelf nagenoeg niet-magnetisch is. Maar Humphreys denkt dat God het water schiep met de gerichte magneetkernen. Direct na de schepping, zouden zij een meer willekeurig systeem hebben gevormd, waardoor het magnetisch verval is ontstaan. Dit zou een stroom genereren in de kern van de aarde, die dan afneemt in het model van Barnes. Dit staat los van de vele omkeringen die volgens het model van Humphreys plaatsvonden in het jaar van de zondvloed. Ondersteuning door veldsterkte waarnemingen van andere planeten
Gebaseerd op dit model berekende Dr Humphreys ook de magnetische veldsterkte van andere planeten (en de zon). De belangrijke factoren zijn de massa van het object, de grootte van de kern en hoe goed de elektrische geleidbaarheid is, plus de aanname dat hun oorspronkelijke materiaal bestond uit water. Zijn model verklaard kenmerken die evolutionistische dynamo theoretici voor raadsels stelt. Bijvoorbeeld, refereren evolutionisten aan het ?voorbeeld van het magnetisme op de maan?. [2] De maan had vroeger een sterk magnetisch veld, hoewel het maar ??nmaal per maand roteert. Volgens de evolutionistische oorsprongmodellen, had de maan nimmer een gesmolten kern, noodzakelijk voor de werkzaamheid van een dynamo. Mercurius heeft een veel sterker magnetisch veld dan op basis van de dynamotheorie verwacht kan worden van een planeet die 59 keer langzamer draait dan de aarde. Belangrijker nog is dat Dr Humphreys in 1984 voorspellingen deed aangaande de veldsterkte van Uranus en Neptunus, twee gas giganten voorbij Saturnus. Zijn voorspellingen waren ongeveer 100.000 maal de evolutionistische dynamo voorspellingen. De twee rivaliserende modellen werden onbewust getoetst toen Voyager 2 deze planeten in 1986 en 1989 passeerde. De velden voor Uranus en Neptunus [3] waren precies zoals Humphreys had voorspeld. [4] Toch noemen vele anti-creationisten het creationisme ?onwetenschappelijk? omdat het geen voorspellingen zou doen! Humphreys? model verklaart ook waarom de manen van Jupiter met kernen, magnetische velden hebben, terwijl Calisto, dat geen kern heeft, ook geen magnetisch veld heeft. [5] (Zie Dr Humphreys? online artikel Beyond Neptune: Voyager II Supports Creation) Oorzaak van het magnetische veld van de aarde
Materialen zoals ijzer bestaan uit kleine magnetische domeinen, die zich gedragen als kleine magneten. Deze domeinen bestaan uit nog kleinere atomen, die op zichzelf gerichte kleine magneetjes zijn, binnen het domein. Gewoonlijk neutraliseren de domeinen elkaar. Maar in magneten zoals een kompasnaald, zijn er meerdere domeinen gericht in dezelfde richting waardoor het materiaal een totaal magnetisch veld heeft. De kern van de aarde bestaat voornamelijk uit ijzer en nikkel. Zou het magnetisch veld van de aarde dus op dezelfde manier gevormd zijn als dat van een kompasnaald? Nee ? boven de temperatuur die het Curie punt wordt genoemd, zijn de magnetische domeinen verbroken. De koelste delen van de aardkern zijn ongeveer 2400 ? 4700°C, veel warmer dus dan de Curie punten van alle bekende stoffen. Maar in 1820 ontdekte de Deense fysicus H.C. ?rsted dat een elektrische stroom een magnetisch veld produceert. Zonder dit fenomeen zouden elektrische motoren niet kunnen bestaan. Zou een elektrische stroom dus verantwoordelijk kunnen zijn voor het aardmagnetisme? Elektrische motoren hebben een krachtbron, maar een elektrische stroom houdt vrijwel onmiddellijk op te bestaan, zodra de krachtbron is uitgeschakeld (behalve in supergeleiders). Hoe kan er dan een elektrische stroom zijn in de aarde, zonder een krachtbron? De grote creationistische natuurkundige Michael Faraday beantwoorde deze vraag in 1831 met de ontdekking dat een veranderend magnetisch veld een elektrische spanning induceert, de basis voor elektrische generatoren. Stel je de aarde voor vlak na de schepping met een sterke elektrisch stroom in zijn kern. Dit produceert een sterk magnetisch veld. Zonder een krachtbron neemt deze stroom af. Dus zal het magnetische veld ook afnemen. Daar afname ook een verandering is, wordt er stroom opgewekt, weliswaar minder, maar wel in dezelfde richting als de oorspronkelijke stroom. We hebben dus te maken met een afnemende stroom, die een afnemend magnetisch veld produceert, welke weer een afnemende stroom veroorzaakt? Als de grootheden van dit circuit groot genoeg zijn, zou het enige tijd duren voordat de stroom ophoudt te bestaan. De afname snelheid kan nauwkeurig berekend worden, en is altijd exponentieel. De elektrische energie verdwijnt niet, het wordt omgezet in warmte, een proces dat in 1840 door de natuurkundige James Joule werd ontdekt. Dit is de basis van het model van Dr Barnes. Addendum: Beantwoording van kritische vragen
Exponentieel verval? Sommige sceptici hebben beweerd dat een exponenti?le vervalcurve niet geldig is, en dat in plaats daarvan er een lineair (rechtlijnig) verval is. Beide, zowel de exponentiele als de lineaire vervalcurve hebben twee passende parameters:
Als de curven vergelijkbaar waren zou er geen statistische reden zijn om de ??n boven de ander te kiezen. De curven zijn ongeveer gelijk voor het traject waarover gegevens bekend zijn, zonder significant verschil tussen de twee. Maar het is een algemeen aanvaarde procedure bij het modelleren van regressie analyse om betekenisvolle vergelijkingen te gebruiken die, wanneer er een gezonde basis voor is, de natuurkundige fenomenen beschrijven. Stroomverval in weerstand/inductie schakelingen nadat de krachtbron is uitgeschakeld verlopen altijd exponentieel, niet lineair. Bijvoorbeeld, in een simpele schakeling is op tijdstip t, met initi?le stroom I, weerstand R en inductie L, de stroomsterkte i = Ie-t/τ, waarin τ de tijdconstante L/R— tijd voor een verval tot 1/e (~37%) van zijn initi?le waarde. Voor een bol met straal a, geleidbaarheid σ en permeabiliteit μ, is τ gegeven als 4σμ/π. Een lineair verval lijkt op papier misschien goed, maar is natuurkundig gezien absurd binnen de werkelijkheid van elektrische schakelingen. Lineair verval komt in de natuur zelden voor. Exponentieel verval is daarentegen stevig geworteld binnen de theorie van elektromagnetisme. Thomas Barnes, die als eerste magnetisch verval aanwees als probleem voor evolutionisten, was specialist in elektromagnetisme en schreef enkele gewaardeerde leerboeken over dit onderwerp. Maar de meeste van zijn critici zijn onbekend met de materie. Een ander belangrijk punt is dat deze berekeningen wijzen naar een maximale leeftijd van de aarde. Zelfs als de sceptici gelijk hadden met hun lineair verval, zou dit nog steeds wijzen op een bovengrens van 90 miljoen jaren, en dit is veel te jong voor evolutie. Tenslotte, als het verval inderdaad lineair zou zijn, is er niet veel tijd over totdat het magnetisch veld van de aarde geheel is verdwenen. Verschillende componenten van het magnetisch veld
Sommige critici beweerden het volgende:
De ?autoriteit? blijkt een anti-creationistisch woordenboek samengesteld door een antichristelijke bibliothecaris, zonder ? voor zover wij weten zonder –enige wetenschappelijke opleiding. Dr Humphreys antwoordde in Juli 2001:
Later publiceerde Dr Humphreys ?The Earth?s magnetic field is still losing energy?, (Het aardmagnetische veld verliest nog steeds energie), CRSQ 39(1)1?11, Maart 2002, dat een meer gedetaileerde verklaring geeft voor het bovenstaande (zie het volledige artikel, en zijn meer populair wetenschappelijke samenvatting in Creation Matters– The Earth?s Magnetic Field: Closing a Loophole in the Case for its Youth, Maart/April 2002). De samenvatting van het CRSQ artikel luidt:
Referenties [1] D. Russell Humphreys, The creation of planetary magnetic fields, Creation Research Society Quarterly 21(3):140?149, 1984. [2] L.L. Hood, The enigma of lunar magnetism, Eos 62(16):161?163. [3] The Voyager measurements were 3.0 and 1.5 x 1024 J/T for Uranus and Neptune respectively. N.F. Ness et al., Magnetic fields at Uranus, Science 233:85?89, 1986; A.J. Dessler, Does Uranus have a magnetic field? Nature 319:174?175, 1986; R.A. Kerr, The Neptune system in Voyager?s afterglow, Science 245:1450?51. [4] Dr Humphreys had veldsterkten voorspeld in de orde van grootte van 1024 J/T?Creation Research Society Quarterly 27(1):15?17, 1990. De velden van Uranus en Neptune zijn buiten het centrum (0.3 en 0.4 van de straal van de planeten) en onder een grotere hoek met de draai-as van de planeten (60? and 50?). Een grote puzzel voor de dynamo theoretici, maar verklaarbaar met een catastrofe die, naar het schijnt, het hele zonnestelsel in zijn greep heeft gehad (Zie Revelations in the solar system). [5] Creation 19(4):8, 1997. [6] Humphreys, D.R., Physical mechanism for reversals of the earth?s magnetic field during the flood, Proceedings of the Second International Conference on Creationism, Creation Science Fellowship, Pittsburgh, 2:129?142, 1990. [7] Barraclough, D.R., Geophy. J. Roy. Astr. Soc., 43:645?659, 1975. |
Referenties en aantekeningen
Originele Engelse tekst op: http://www.answersingenesis.org/creation/v20/i2/magnetic.asp#origin