Dansende dino?s?

Versteende pootafdrukken wijzen op serieuzere oorzaak

Geologen van de Universiteit van Utah kondigde onlangs een opmerkelijke vondst aan van een groep pootafdrukken van dinosauri?rs op de grens tussen de Amerikaanse staten Arizona en Utah (figuur ). ^[1] Zij beschreven hun vondst als ?een dinosaurusdansvloer? en zeiden dat het 190 miljoen jaar oud was en zich bevond naast een oase in een zandwoestijn.

Sporen van dinosauri?rs in afzettingsgesteenten zijn niet langer ongebruikelijk. Ze worden aangetroffen over de hele wereld,^[2] maar in het bijzonder in de Rocky Mountains en High planes in het westelijke deel van de Verenigde Staten. Er zijn nu miljoenen sporen bekend, waarvan sommige grote gebieden bestrijken met een reusachtige hoeveelheid sporen. In sommige gevallen zijn er zoveel sporen, dat de sedimentlagen flink vermengd zijn. Men spreekt wel van ?dinoturbaties?.^[red.1]

Cirkelvormige afdrukken ge?nterpreteerd als dinosauri?rsporen

Van tijd tot tijd blijkt een nieuwe vondst wat ongebruikelijke eigenschappen te hebben. Deze nieuwe dinosporen-vindplaats, eigenlijk een nieuwe interpretatie van een oude vindplaats, toont een paar ongebruikelijke eigenschappen. De op rotsgaten lijkende afdrukken in het Navajozandsteen werden voorheen als verweringskuilen ge?nterpreteerd. Nu geloofd men dat deze ronde afdrukken door dinosauri?rs werden gemaakt.^[3] De afdrukken bevinden zich binnen het Navajozandsteen van het Paria Plateau bij de grens van Utah/Arizona in de VS.

Waarom leiden praktisch alle sporen in dezelfde richting? Normalitair drentelen dieren rondom een drinkplaats en maken daarbij sporen in meerdere richtingen.

De afdrukken, vari?rend in grootte van 3 tot 50 centimeter, lijken op eenvoudige gaten in de grond. De eigenschappen leiden echter gemakkelijk naar de verklaring dat ze gevormd zouden zijn door lopende gewervelde dieren, dinosauri?rs zo word verondersteld. Zo zijn er bijvoorbeeld klauw- en teenafdrukken met zeldzame sporen van een slepende staart (er zijn wereldwijd maar een paar sporen van een slepende staart bekend). E?n van het meest sprekende waarnemingen is dat de sporen een rechte lijn vormen. Praktisch allemaal in een west?zuidwestelijke richting. De gaten zijn van de juiste grootte en geconcentreerd in ??n vlakke afzettingslaag met ongeveer 12 afdrukken per vierkante meter. Alles bij elkaar zijn er waarschijnlijk een paar duizend afdrukken. Vanwege het aantal sporen verwezen de auteurs naar dit oppervlak als ?dinosauri?rdansvloer?. De dinosauri?rs zouden daarom ?dansende dinosauri?rs’ zijn, een duidelijk geval van een rijke verbeelding gezien het rechte spoorpatroon. Het lijkt er echter sterk op dat de afdrukken gemodificeerde dinosaur?rsporen zijn, hoewel ??n anonieme beoordeling van het Palaios document meent dat de gaten het gevolg zijn van erosie.^[1]

Interessante dinosauri?reigenschappen

Naast de sterke voorkeursrichting en de zeldzame staartsporen, zijn er nog enkele andere eigenschappen vermeldenswaardig. Er wordt beweerd dat er vier dinosauri?rtypen aanwezig waren inclusief carnivoren en herbivoren. Het interessante is dat zulke vijanden op hoogstwaarschijnlijk hetzelfde tijdstip dezelfde route namen. Verder worden de kleine sporen als babysporen ge?nterpreteerd. Als de kleine afdrukken werkelijk sporen zijn is dit een zeer ongebruikelijke ontdekking. Babysporen zijn namelijk zeer zeldzaam.

Ook de tegenstrijdige interpretatie van de auteur is interessant. De sporen bevinden zich in het Navajozandsteen dat wordt ge?nterpreteerd als woestijnzand dat zich tot rots verhardde. Dus nemen ze aan dat er een oase of een poel moet zijn geweest. Als dit het geval was, waarom leiden dan alle sporen in praktisch dezelfde richting? Normalitair drentelen dieren rondom een drinkplaats en maken daarbij sporen in meerdere richtingen.

Wat doen de dinosauri?rs in een monsterlijke woestijn?

De meest tegenstrijdige eigenschap is dat de sporen worden aangetroffen in wat verondersteld wordt een monsterlijke woestijn te zijn geweest. Het Navajozandsteen en zijn gelijkwaardige afzettingen omvatten een gebied groter dan 265.000 km² en is mogelijk v??r de erosie twee keer zo groot geweest. Het Navajozandsteen heeft in Zuid-centraal Utah een dikte tot wel circa 600 m (figuur 2). Dat maakt deze woestijn groter dan de Sahara! Wat doen dinosauri?rs in zo?n reusachtige woestijn, zelfs bij een oase? Woestijnoasen zijn gewoonlijk klein en konden dinosauri?rs in dergelijke grote aantallen nauwelijks in leven houden.

Daarnaast zijn er 60 andere vindplaatsen van sporen in het Navajozandsteen, meestal van vleesetende dinosauri?rs. Vanuit een uniformitaristisch standpunt is het minstens zo mysterieus dat er nauwelijks beenderen worden gevonden in het Navajozandsteen. ^[4] Men zou denken dat er met zandverschuivingen, gemakkelijk een reusachtig aantal dinosauri?rs bedolven kon worden, wat de eerste stap in fossielvorming is.

Het Navajozandsteen is geen woestijnafzetting

Alleen al de duizenden zo niet miljoenen dinosauri?rsporen in het Navajozandsteen zouden voor de uniformitaristische wetenschappers genoeg aanwijzing moeten zijn dat dit zandsteen niet uit een woestijnmilieu afkomstig is. Net zoals we zien in het Coconinozandsteen in de Grand Canyon, ^[5] zijn ook hier tal van duidelijke kenmerken die sterk duiden op een afzetting door water.

Ten eerste is het zandsteen vlak of nagenoeg vlak op zowel het onderste als bovenste contactvlak. Hoeveel woestijnzanden hebben zulke eigenschappen? ^[6] Bovendien is de bovengelegen Carmel Formatie een maritieme formatie, ^[7] die de bovenkant van het Jurazandsteen afgeschuurd zou moet hebben (evenals de dunne woestijn formatie; Temple Cap), maar ook dit contactoppervlak is zeer vlak.

Ten tweede, binnen het dikke Navajozandsteen, worden de kruisende afzettingslagen afgekapt door nivelleringsvlakken die soms kilometers lang zijn. Tientallen van deze nivelleringsvlakken kunnen worden waargenomen in hoge vertikaal blootgelegde delen van het Navajozandsteen (figuur 3). Welk woestijnproces snijdt op deze wijze zandduinen af? Hoewel uniformitaristische wetenschappers geprobeerd hebben om dergelijke abnormale eigenschappen te verklaren, toont het gebrek aan gelijkende moderne analogie?n aan, dat zij zich vastgrijpen aan een strohalm.

Ten derde, de zandkorrels die mooi rond en mat zijn en die worden gebruikt ter ondersteuning van de woestijninterpretatie, laten zien dat het gematteerde oppervlak niet door winderosie ontstond. Opnames gemaakt met een elektronenmicroscoop tonen aan dat het gematteerde ruwe oppervlak in feite ge?tst is.^[8] Met andere woorden, de korrels zijn mat geworden op chemische weg wijze. Waarschijnlijk na afzetting door water dat zich onder druk door de ruimten tussen de korrels beweegt.

Ten vierde, komt de transportrichting van het zand overeen met het algemene transport van praktisch al het vermeende eolische zandsteen ^[red.2]op het Colorado Plateau.^[9] De richting van noord naar het noordwesten. Een ander probleem is dat de transportrichting honderden zoniet duizenden kilometers gehandhaafd moet zijn geweest, aangezien er geen bron is voor het zand in de onmiddellijke nabijheid ten noorden van het Colorado Plateau. Een dergelijk consistentie in de richtingen over periodes van de veronderstelde 100 miljoen jaar zijn niet echt steekhoudend. Waarom zou er tijdens die gehele periode geen belangrijke windrichtingverandering geweest zijn, bijvoorbeeld uit het zuiden, en enkele duinen met een andere richting afgezet hebben?

Wat is er werkelijk gebeurd?

Deze ongebruikelijke dinosauri?rsporen en hun sterke voorkeursrichting zijn veel eerder bewijs voor de ?kort blootgestelde zondvloed sediment hypothese’.^[10-12] Sporen en ook bv dinosauri?reieren werden achtergelaten door dinosauri?rs tijdens de zondvloed toen het waterniveau steeg, terwijl zij nog in leven waren. Uiteindeljk zullen ze uiterlijk op dag 150 van de zondvloed zijn omgekomen, toen de aarde volledig bedekt werd door water en elk levend landschepsel omkwam (Genesis 7:20-24).

Gebaseerd op de vele ongebruikelijke eigenschappen van dinosauri?rsporen, eieren, en massagraven, moeten vers afgezette zondvloedsedimenten tijdens de eerste helft van de zondvloed korte tijd blootgelegd zijn geweest terwijl het waterniveau steeg. Een dergelijke blootlegging kan gemakkelijk ontstaan na zware sedimentatie en een kortstondige ?zeeniveau? daling (en er zijn minstens vier mechanismen die dit konden veroorzaken). De dinosauri?rs die landden op dit ?droge?, zullen sporen hebben gemaakt en eieren hebben gelegd. Hun massale dood zal grote afzettingen met beenderen hebben veroorzaakt, zoals die in andere delen van het fossiele verslag aangetroffen worden. Begraafplaatsen die soms duizenden dinosauri?roverblijfselen bevatten.

Referenties en aantekeningen