Vertaling AH, Werkgroep In Genesis
Het was James Hutton, de Schotse arts, die geoloog werd, die in 1785 beweerde, dat de aarde immens oud was. Zijn beroemde bewering dat er ?geen schijn van een begin is, en geen uitzicht op een einde?, baande de weg voor Darwin?s evolutietheorie. [1] Tegenwoordig nemen de meeste geologen Hutton?s visie met een korreltje zout.
Evolutionisten accepteren algemeen dat de continenten tenminste 2,5 miljard jaar geleden werden gevormd. [1] De gepubliceerde leeftijden voor delen van Australi? zijn hoger dan 3 miljard jaar. Men beweert dat een groot deel van het resterende continent tussen 3 en 0,6 miljard jaar oud is. [3] Een vergelijkbaar verhaal wordt verteld over de andere continenten, waarbij de leeftijd van hun basisgesteente wordt uitgedrukt in enkele miljarden jaren.
Wanneer we deze denkbeelden nader bekijken blijken deze volstrekt niet overtuigend. Wij ontdekken dat er veel geologische processen zijn die er op duiden dat de continenten minder oud zijn dan evolutionisten beweren. [4] E?n van de problemen voor het denkbeeld van de ?oude aarde? is erosie. De continenten kunnen niet miljarden jaren oud zijn, want dan waren ze allang door erosie verdwenen. Er zou niets van overgebleven zijn.
Het meten van erosie
Water is de grootste boosdoener. Het is water dat vele mineralen oplost en grond en stenen losmaakt uit het landschap, om ze vervolgens af te voeren naar de oceanen. Dag in, dag uit, jaar in jaar uit, als een eindeloze rij van transporttreinen, vervoeren de rivieren tonnen van ontbonden gesteenten over de continenten om ze vervolgens in de oceaan te dumpen. In vergelijking daarmee dragen wind, gletsjers en kusterosie slechts een klein steentje bij.
Water kan erosie veroorzaken zodra het als regen neerkomt. Het verzamelt zich in zogenaamde drainage bekkens die op topografische kaarten gemakkelijk herkenbaar zijn als stroomgebieden. Door metingen te verrichtten in een riviermonding kunnen we meten hoeveel water er uit een stroomgebied komt en hoeveel sediment er wordt afgevoerd. Het is moeilijk om exact te zijn omdat een deel van het sediment heen en weer wordt geschoven over de rivierbodem. De totale ?bed-load? zoals het wordt genoemd, is niet gemakkelijk vast te stellen. Daarom zijn zekere foutmarges altijd inbegrepen bij de schattingen.
Een andere moeilijkheid is hoe je moet omgaan met zeldzame catastrofale gebeurtenissen. Hoewel deze gebeurtenissen grote hoeveelheden in een korte tijd kunnen transporteren zijn ze bijna onmogelijk te meten. ?Bed-load? en catastrofen transporteren elk meer sediment dan direct wordt gemeten.
Niettemin hebben sedimentologen dit soort metingen bij vele rivieren ter wereld verricht en zo berekend hoe snel het land verdwijnt. De metingen tonen aan dat sommige rivieren hun stroomgebied uitslijten met een snelheid van 1000 millimeter per 1000 jaar, terwijl anderen slechts 1 millimeter per 1000 jaar eroderen. De gemiddelde vermindering van de hoogte van alle continenten is ongeveer 60 millimeter per 1000 jaar, dat is ongeveer 24 miljard ton sediment per jaar (tabel 1).[5] Dat is zeer veel.
Verdwijnende continenten
Op de tijdschaal van een mensenleven, zijn deze erosiesnelheden gering. Maar voor hen die beweren dat de continenten miljarden jaren oud zijn, zijn deze hoeveelheden gigantisch. In 2,5 miljard jaar zou de ge?rodeerde hoogte 150 km zijn. Dat is volledig in strijd met de logica. Als er werkelijk gedurende miljarden jaren erosie had plaatsgevonden, dan zouden er op aarde geen continenten meer zijn.
Dit probleem kwam aan het licht toen een aantal geologen berekenden dat bij gemiddelde erosiesnelheid Noord Amerika in slechts 10 miljoen jaar wegge?rodeerd zou kunnen zijn. [6] Dit is een belachelijk korte tijd vergeleken met de veronderstelde 2,5 miljard jarige leeftijd van de continenten. Om de zaak nog erger te maken eroderen sommige rivieren sneller dan het gemiddelde (tabel 1). Zelfs bij de traagste erosiesnelheid van 1 millimeter per 1000 jaar zouden de continenten, die een gemiddelde hoogte hebben van 623 meter boven zeeniveau, lange tijd geleden zijn verdwenen.
Deze snelheden eroderen niet alleen het denkbeeld van miljarden jaren oude continenten maar vernietigen ook het concept van oude gebergten. Over het algemeen eroderen gebieden met steile hellingen en diepe valleien het snelste. Erosiesnelheden van 1.000 millimeter hoogte afname per 1.000 jaar zijn normaal in de alpen regio?s van Papua New Guinea, Mexico, en de Himalaya?s. [7] Een van de hoogste gemeten waarden van erosie is 900 millimeter per 1000 jaar en van toepassing op een vulkaan op Papua New Guinea. [8] De Gele Rivier (Hwang-Ho) in China kan een gebied met een gemiddelde hoogte als die van Mount Everest in 10 miljoen jaar afvlakken. [9] Gebergten als het Caledonische gebergte in Europa en de Appalachen in oostelijk Noord-Amerika, zijn zelfs nog moeilijker te verklaren omdat zij veel lager liggen dan Mount Everest, en toch op een ouderdom van enkele honderden miljoenen jaren worden geschat. Als de erosie inderdaad zolang is doorgegaan, dan zouden deze bergen nu niet meer bestaan. [10]
Soms zijn oppervlakten op aarde problematisch vanwege hun veronderstelde ouderdom. Deze vlakten strekken zich uit over grote gebieden maar vertonen toch geen erosieverschijnselen. Ook zijn er geen aanwijzingen dat er ooit aardlagen bovenop hebben gelegen. Een voorbeeld van een dergelijk gebied is Kangaroo Island, een eiland in zuidoost-Australi? ongeveer 140 km lang en 60 km breed. Op basis van de fossielen en radiometrische datering schat men, dat zijn oppervlak tenminste 160 miljoen jaar oud moet zijn. En toch is het zeer plat over het grootste deel van zijn gebied. [11] Het land is praktisch gelijk gebleven sinds het omhoog kwam. Er heeft nauwelijks erosie plaatsgevonden. Hoe kon het gedurende die 160 miljoen jaar zo vlak blijven zonder wegge?rodeerd te zijn door de regen?
Uitkijken naar een oplossing
Waarom bestaan continenten en bergen nog steeds als zij zo snel eroderen? Waarom zijn er zoveel landschapsvormen, waarvan men zegt dat zij oud zijn maar die geen erosieverschijnselen vertonen? Het eenvoudige antwoord is dat zij niet oud zijn zoals beweerd, maar jong zoals de Bijbel zegt. Maar dit is niet het filosofisch geaccepteerde antwoord van de evolutionistische geologen. Dus zoekt men tevergeefs naar andere verklaringen.
Er wordt bijvoorbeeld gesuggereerd, dat de bergen nog bestaan omdat de gebergtegroei de erosie voortdurend compenseert. [12] Dat betekent dat de bergen vele malen ge?rodeerd zijn en weer vervangen gedurende 2,5 miljard jaren. Maar hoewel gebergtegroei in berggebieden voorkomt, kan het proces van gebergtevorming en erosie niet lang doorgaan zonder alle lagen van sedimenten te verwijderen. Wij zouden dus geen oude sedimentlagen in de bergen verwachten als zij bij herhaling door erosie verwijdert en door gebergtegroei vervangen zouden zijn. En toch, verbazingwekkend, zijn sedimenten van allerlei leeftijden, van jong tot oud (gemeten met evolutionistische dateringsmethoden) goed vertegenwoordigd op de continenten en in de berggebieden. Het idee van voortdurende vervanging door gebergtegroei lost het probleem dus niet op.
Een ander voorstel om het probleem op te lossen is het idee dat de huidige gemeten erosiesnelheden abnormaal hoog zijn. [13] Volgens deze theorie was de erosie in het verleden veel minder voordat mensen ingrepen in de natuur. Menselijke activiteiten zoals ontbossing en landbouw worden beschouwd als de redenen voor het stijgen van de erosiesnelheden met een factor 2 tot 2,5. [14] Om hierin de werkelijke oorzaak te vinden, zouden de stijgingen honderdvoudig groter moeten zijn. Ook deze verklaring werkt dus niet.
Ook is voorgesteld dat het klimaat vroeger veel droger was (want minder water betekent minder erosie). [15] Maar dit druist tegen de feiten in. Het klimaat was vroeger zelfs vochtiger, zoals we kunnen afleiden uit de overvloedige vegetatie in het fossielenbestand.
Continenten zijn jong
Het verhaal van ?langzaam en geleidelijk?, voorgesteld door de Schotse arts Hutton 200 jaar geleden, snijdt geen hout. Mensen die geloven in een oude aarde beweren dat de continenten 2,5 miljard jaar oud zijn. Maar gebruik makend van hun eigen aannamen, zouden de continenten na 10 miljoen jaar wegge?rodeerd zijn. Let wel, deze 10 miljoen jaar hebben geen betrekking op de geschatte leeftijd van de continenten. [16] Het toont eerder de onhoudbaarheid van de uniformitarische denkwijze. Geologen die wel in de Bijbel geloven beschouwen de bergen en continenten die wij vandaag kennen als een gevolg van de zondvloed. In de laatste fase van de zondvloed waarbij de continenten omhoog kwamen, werd het landschap gevormd door de enorme kracht van het terugtrekkende water. Geologisch gezien, is er in de 4500 jaren daarna niet veel gebeurd.
Referenties en aantekeningen
Erosie door enkele van de belangrijkste rivieren ter wereld
Tabel 1:
|
Gemiddelde verlaging van het landoppervlak binnen de stroomgebieden in millimeters per 1000 jaar.
|
||
|---|---|---|
| Wei-Ho |
1350
|
|
| Hwang-Ho (Gele Rivier) |
900
|
|
| Ganges |
560
|
|
| Rijn (in de Alpen) en Rh?ne |
340
|
|
| San Juan (VS) |
340
|
|
| Irrawaddy |
280
|
|
| Tigris |
260
|
|
| Is?re |
240
|
|
| Tiber |
190
|
|
| Indus |
180
|
|
| Yangtse |
170
|
|
| Po |
120
|
|
| Garonne en Colorado |
100
|
|
| Amazon |
71
|
|
| Adige |
65
|
|
| Savannah |
33
|
|
| Potomac |
15
|
|
| Nijl |
13
|
|
| Seine |
7
|
|
| Connecticut |
1
|
|
| Bergen en de zondvloed De opheffing van continenten en bergen en het zinken van de oceaanbekkens aan het einde van de zondvloed helpen verklaren dat het water, dat tijdelijk de hele aarde bedekte nu teruggevloeid is in de oceaanbekkens. Hier was het dat de Here God een grens stelde die zij niet overschrijden. (Psalm 104:8,9) Als het aardoppervlak volkomen vlak was, zou het water de aarde bedekken met een waterlaag van 2,7 Km. Dat is nog altijd lager dan de Mount Everest (8 km) en andere bergtoppen in de Himalaya?s. Maar de zondvloedwateren hoefden niet zo diep te zijn om alle hoge bergen van v??r de zondvloed onder de hemelen te bedekken (Genesis 7:19). De Himalaya?s tonen er duidelijk tekenen van dat zij na de zondvloed omhoog zijn geduwd nadat fossielhoudende zondvloedsedimenten waren afgezet. Dus de ?hoge heuvels? van v??r de zondvloed waren verschillend van die wij nu kennen, en waren waarschijnlijk niet hoger dan 2 km. Veel materiaal van deze bergen uit de periode v??r de zondvloed zijn waarschijnlijk wegge?rodeerd tijdens die ??n-jaar-durende zondvloedcatastrofe. |
Originele Engelse tekst op: http://www.answersingenesis.org/creation/v22/i2/ages.asp
