Giant?s Causeway en de zondvloed

Door
Tas Walker
-
Giant?s Causeway en de zondvloed
Door Tas Walker in Creation 27(2).
Vertaling FZ, Werkgroep In Genesis

De ?Giant?s Causeway?, in Noord-Ierland: Enorme vulkanische erupties tijdens de zondvloed

Ieder jaar bezoeken bijna een half miljoen mensen de Giant?s Causeway aan de noordoostkust van Noord-Ierland om deze opmerkelijke rotsen te bekijken.

Op het plateau zo’n 100 meter boven de Atlantische Oceaan, pronken de glooiende heuvels met iedere denkbare groentint. Steile basaltkliffen zigzaggen in de verte en de oceaan schuimt op de beneden gelegen rotsblokken.

The Giant’s Causeway

De Causeway bestaat uit dicht opeengepakte basalt pilaren, met afgebroken toppen. Zij vormen een pad van stapstenen die leiden van de bodem van de klif tot beneden de vloedlijn. (zie foto links [met dank aan Alistair Wylie]).

Dit vulkanisch gesteente duidt op een tijd toen de wereld er heel anders uit zag. Wat was de oorzaak? Gewoonlijk zijn de bezoekers zich niet bewust dat ze kijken naar een van de gigantische gevolgen van de wereldwijde zondvloed uit de tijd van Noach.

Radiometrische datering

Gebaseerd op radiometrische datering wordt de leeftijd van Giant?s Causeway geschat op 60 miljoen jaar. Maar radiometrische datering is afhankelijk van vooronderstellingen en biedt niet de absolute zekerheid die men ons wil laten geloven dat het biedt. Zelfs geologen zullen de radiometrische datering alleen accepteren als het overeenkomt met wat zij al eerder vermoeden dat de leeftijd zou moeten zijn.

Radiometrische dateringen leiden tot vele verrassingen. Basaltgesteente van Hualalai in Hawaii, waarvan de eruptie is waargenomen in januari 1800, gaven Kalium-Argon (K-Ar) leeftijden tussen de 160 miljoen jaar tot 3.300 miljoen jaar. [1] Een lavakoepel op Mount St. Helens (VS), waarvan het ontstaan is waargenomen vanaf de eruptie in 1980, gaf K-Ar leeftijden tussen 350.000 en 2.800.000 jaar. [2] Lava-uitbarstingen van Mount Ngauruhoe, Nieuw-Zeeland, tussen 1949 en 1975, gaven K-Ar leeftijden tot 3.500.00 jaar. [3] Wanneer we beginnen met de juiste vooronderstellingen is er geen reden om de bijbelse leeftijd van 4.500 jaar voor het Causeway gesteente af te wijzen.


Referenties

[1] Funkhouser, J.G. and Naughton, J.J., Radiogenic helium and argon in ultramafic inclusions from Hawaii, Journal of Geophysical Research 73:4601?4607, 1968.
[3] Snelling, A.A.,Het falen van radiometrisch dateren, Creation 22(1):18?21, 2000.

Giant?s Causeway ontstaan door de zondvloed?

Het is niet verwonderlijk dat mensen de samenhang niet zien. De media doet immers regelmatig een aanval op de bijbelse geschiedenis van Noach en beweert dat het een geleende mythe is. [1] Informatiefolders over de Causeway vertellen dat het gesteente 60 miljoen jaar oud is. [2] Hoe kunnen gebeurtenissen van zolang geleden dan iets te maken hebben met een verhaal uit de Bijbel?

Maar wat de mensen zich niet realiseren is dat geologen niet in staat zijn om de leeftijd van het gesteente rechtstreeks te meten. Dat is onmogelijk want wetenschappers kunnen alleen metingen verrichten in het heden. Zonder ooggetuige verklaringen, is het best mogelijke wat we kunnen doen, een leeftijd berekenen op basis van aannames over het verleden. Geologen geven leeftijden van miljoenen jaren op omdat ze verkeerde aannames doen. Zij geloven niet dat de zondvloed werkelijk plaatsvond dus negeren ze haar catastrofale uitwerking. (zie kolom ?Radiometrische datering? hiernaast).

Wanneer we ons realiseren dat de toegeschreven datering voor de Causeway geen meting betreft maar slechts een mening, dan kunnen we het bewijsmateriaal ook eens op een andere manier belichtten. Het bewijsmateriaal van de Causeway duidt op grootschalige watercatastrofe, veel groter dan we vandaag, waar dan ook zien. Dit is in overeenstemming met de zondvloed. E?n aanwijzing is de cataclysmische omvang van de lava erupties.

Enorme vulkanische uitbarstingen

De toeristische attractie genaamd ?The Organ? (onderaan het artikel afgebeeld) illustreert de immense diepte van slechts een enkele lavastroom. Het maakt deel uit van een eerste uit zeven lavastromen waaruit het Causeway Basalt bestaat. Slechts twee zijn er hier in de kliffen zichtbaar. Het is verbazend om te zien hoe massief de Causeway stromen zijn, gewoonlijk met een dikte tot wel 30 meter. [3]

Bovenop de pilaren, daar hoog boven bevindt zich een zone met gedraaide en onregelmatig gesteente. Geologen noemen de pilaren de ?colonnade?, en de bovenste zone, de ?entablature?, met een duidelijke verwijzing naar oude Griekse architectuur.

The Harp

The Harp . Foto door Alistair Wylie.

Pilaren van de eerste Causeway stroom maken ook deel uit van de toeristische attractie genaamd ?The Harp? (links). Een tweede lavastroom bevindt zich daarboven. Feitelijk steken enkele van de ge?soleerde pilaren van deze tweede stroom af tegen de lucht, en vormen zo een attractie genaamd ?The Chimney Tops? (de Schoorsteen toppen).

De eerste twee lavastromen van het Causeway Basalt zijn rondom de Causeway zichtbaar in de bovenste helft van de kliffen. Zij bevinden zich boven een dunne oranje laag. Onder deze laag bestaan de kliffen uit een serie van lavastromen genaamd ?The Lower Basalts?.

De basalt erupties stroomden over een groter deel dan alleen het kustgebied van de Causeway. Het basalt strekt zich uit tot 30 km zuidelijk voorbij Belfast, en 150 km noordoostelijk onder de oceaan tot Schotland (zie kaart, onderaan). [4]

We zien dat Giant?s Causeway indrukwekkend bewijs is voor catastrofale vulkanische uitbarstingen. Basalt lava gutste met een ontzagwekkende snelheid uit de kloven en gaten in de aarde. Het stroomde dusdanig snel dat het geen tijd had om te stollen voordat het land bedekt was met diepe gloeiende plassen van gesmolten gesteente.

Water, water overal

Map

Bewijs van water is ook een aanwijzing dat de Giant?s Causeway ontstond tijdens de zondvloed. Het water liet duidelijke sporen na over het geheel van lavastromen: [5]

  • Gesmolten gesteente stroomde over het (door water) overstroomde land en produceerde enorm veel stoom. Dit borrelde omhoog door de bodemlaag van de lava waar het lange verticale buisvormige holten achterliet. [6],[7]
  • Bovenaan en op de bodem, koelde en barste de lava door het contact met water, waardoor gebroken gesteente achterbleef. [8]
  • Snelle koeling van de lava onder water produceerde ?pillow lavas?. [8], [9] Zij werden uitgeknepen als een rups van tandpasta en hebben een glazige buitenlaag. Herhaaldelijk veranderde het hete water het chemische basaltglas in een zacht geelbruin materiaal palagoniet genaamd.
  • Kort nadat alle lavastromen zich hadden gesetteld kwam het verdrongen vloedwater terug en stroomde nu over de toplaag van het basalt. Het water circuleerde neerwaards in de scheuren, welke snel dieper doordrongen in de lava. Dit produceerde de kenmerkende gedraaide pilaren aan de bovenkant van de lavastromen genaamd de ?entablature?.[5], [10]
  • Terugkerende vloedwateren zorgden ook voor de afzetting van sediment, en vegetatie-lagen. [6], [11]
  • De achtereenvolgende lavastromen vonden dusdanig snel plaats dat de glazige bovenzijde van de onderliggende lava oppervlakten bewaard zijn gebleven. [6]
The Organ

The Organ.
Foto door Alistair Wylie.

Hoewel het lava in een overvloed aan water stroomde was de eruptie zo groot en snel, dat de lavastromen in staat waren om over grote afstanden te vloeien. De gevolgen van de interactie tussen water en lava zijn met name zichtbaar aan het oppervlak en de grensvlakken van de lavastromen.

In een ander licht

Giant?s Causeway was betrokken bij een grootschalige watercatastrofe, veel groter dan we vandaag, waar dan ook zien. Zodra we in staat zijn om onze gedachten te bevrijden van de interpretaties welke door mensen zijn bedacht die niet geloven in de zondvloed, kunnen we het bewijsmateriaal in een ander licht zien. We zien dat de geologische omstandigheden overeenkomen met de wereldvernietigende gebeurtenis uit de Bijbel. De gebeurtenis die 4.500 jaar geleden de loop van de menselijke geschiedenis aangrijpend heeft veranderd.


Referenties en aantekeningen

[1] Bijv. Brown, J., Did Noah really build an ark? <news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/3524676.stm>, 19 maart 2004, commentaar op de BBC film, ?Noah?s Ark?, uitgezonden op BBC One op 21 maart 2004. Deze film is grondig weerlegt door Hodge, B. en Sarfati, J., Yes, Noah did build an Ark! 24 maart 2004.
[2] Explore The Giant?s Causeway, The National Trust, Saintfield, Northern Ireland, p. 6, 2002.
[3] Lyle, P. and Preston, J., Geochemistry and volcanology of the Tertiary basalts of the Giant?s Causeway area, Northern Ireland, Journal of the Geological Society, London 150:109?120, 1993.
[4] Preston, J., Eruptive volcanism; in: Sutherland, D.S. (Ed.), Igneous Rocks of the British Isles, John Wiley and Sons, Chichester, UK, pp. 351?368, p. 354, 1982.
[5] Lyle, P., The eruption environment of multitiered columnar basalt lava flows, Journal of the Geological Society, London 157:715?722, 2000.
[6] Lyle, P., A Geological Excursion Guide to The Causeway Coast, W&G Baird, Antrim, Northern Ireland, p. 51, 1998. De kokers hebben een doorsnede van 5?10 cm, een lengte tot wel 20 cm lang en zijn gevuld met een kwarts mineraal genaamd chalcedony.
[7] Wilson, H.E., Regional Geology of Northern Ireland, Geological Survey of Northern Ireland, Belfast, pp. 61?62, plate 9B, 1972.
[8] Ref. 6, pp. 32?33, 51. Dit gebroken gesteente wordt wel ?flow breccia? of ?hyaloclasite? genoemd.
[9] Pillow lavas zijn elliptisch gevormde lava-ballen met een doorsnede tot 1 meter.
[10] Ref. 6, pp. 28?32.
[11] Ref. 7, pp. 63?64.

 

Hoe vormen deze pilaren zich?

Het meer van hete lava koelt en stolt gedeeltelijk tot gesteente, beginnend met de boven en onderkant.

Illustration

De koeling duurt voort en het gestolde gesteente krimpt. Stervormige scheuren verschijnen in de massieve oppervlakken aan de boven en onderkant.

De drie vertakkingen in de scheuren groeien langer en langer, verbinden zich en vormen polygonen, gewoonlijk met vier tot zeven zijden.

De koeling duurt voort en meer gesteente stolt. De scheuren breiden zich zowel opwaarts als neerwaarts uit waarbij de pilaren worden gevormd. De pilaren koelen verder af. Hun hoogte krimpt en ze breken in stukken met kogelgewrichten.

Geologische dwarsdoorsnede

Geologic cross-section

Slechts een zeer klein gedeelte van het totale uitgebraakte hoeveelheid lava is zichtbaar in de kliffen bij Giant?s Causeway.

De totale dikte van al het uitgebraakte basalt uit die tijd kan wel 1 km bedragen.

Geologische wonderen in gesteente

Stone columns

Iemand heeft geschat dat er 40.000 stenen pilaren zijn. De meeste hebben vijf of zes zijden, maar sommigen hebben er vier, zeven of acht. De pilaren zijn 40-50 cm in doorsnede en vormen een fascinerend honingraatpatroon. [Foto door Alistair Wylie.]

Scheepswrakken

De idyllische ligging van de Causeway-kust verraad de hevigheid en vijandelijkheid die daar vaak is ondervonden. Blootgesteld aan de volledige kracht van de Noord Atlantische Oceaan, hebben vele schepen rampen ondervonden op de scherpe rotsen. De meest beroemde was de Girona, het grootste schip van de Spaanse Armada. In 1588, terwijl het koerste richting Schotland, raakte het in verslechterende omstandigheden, verloor zijn roer en liep rond middernacht op de rotsen waarbij zo?n 1300 levens verloren gingen.1

Referentie:

  1. Explore The Giant’s Causeway, The National Trust, Saintfield, Northern Ireland, pp. 26–27, 2002.

Hoe werd de Causeway gevormd?

Figure 1
Toen tijdens de zondvloed het vloedwater het hoogste punt bereikte, werden dikke kalksteenlagen afgezet over grote delen van Europa, inclusief (het tegenwoordige) Ierland.


Figure 2



Bij de aardkorstbewegingen en het dalen van de oceaanbekkens t.o.v. het land vonden vulkanische uitbarstingen plaats. Vloedwater begon van het continent af te stromen. Er openenden zich barsten in de aardkorst en lava stroomde eruit en bedekte het kalksteen.


Figure 3


Af en toe stopten de erupties en het vloedwater ebde tijdelijk weg waardoor sediment en vegetatie werden afgezet op het basalt oppervlak.


Figure 4



Voortdurende erupties deponeerde meer lava op het oppervlak, vulde de laagte/holte in een zeker ritme. Door de stroming van het water koelden de lava meren, die uitharden in basalt wat daarbij barstte door inkrimpen en zo de lange kolommen vormde.


Figure 5

Gedurende honderden jaren na de zondvloed, zorgde veel neerslag voor de opbouw van een dikke laag landijs. Tegen het einde van de ijstijd, trok het ijs zich terug waardoor de Causeway kust zichtbaar werd.

Bedolven vegetatie

Een opvallend kenmerk van de Causeway kliffen is een oranje laag die een opvallende band vormt in de zuivere basaltwand. Deze band cre?ert een natuurlijke bank en volgt het pad van de klif rondom de baaien. Het is 10-12 meter dik en bestaat uit zacht, brokkelig rood en bruin materiaal. Technisch wordt het beschreven als het ?Interbasaltische Bed?, d.w.z. de aardlaag tussen het basalt.1,2

Het ?Interbasaltic Bed? bevat een zachte bruinkool, lignite genaamd. Dat is eenvoudigweg vegetatie welke chemisch veranderd is onder invloed van warmte in een natte zuurstofvrije omgeving. Traditioneel zeggen geologen dat dit lignite zich vormde in een moerasomgeving over miljoenen jaren, vergelijkbaar met de veenmoerassen zoals vandaag in Ierland, maar het bewijsmateriaal is hiermee in tegenspraak. Delen van blad en schors, evenals pollen en andere delen van bomen zijn in overvloed aanwezig. 3 Met andere woorden, de vegetatie is te goed geconserveerd om bewaard gebleven te zijn in een moeras gedurende duizenden-, laat staan miljoenen jaren.

Daarnaast, bestaan de ge?dentificeerde bomen uit ceder, den, spar, hazelnoot en els 3 ? soorten die niet in moerassen groeien. Het bewijsmateriaal duidt er op dat water de vegetatie snel bijeengedreven heeft. Vervolgens heeft de warmte van het basalt het snel in steenkool veranderd.

Deze laag vertegenwoordigt geen lange tijdsperiode maar getuigt van snelle bedekking en energetische chemische verandering. Tijdens een onderbreking in de vulkanische erupties stroomde het water over het basalt en werd een laag sediment en vegetatie afgezet. De volgende eruptie zorgde ervoor dat het water in het sediment werd opgesloten wat samen met de warmte zorgde voor een chemische verandering van deze laag. Toen het basalt afkoelde, sijpelde grondwater door het zachte materiaal waardoor de chemische verandering werd voortgezet en een dikke laag van zacht materiaal werd gevormd.

Referenties

  1. Wilson, H.E., Regional Geology of Northern Ireland, Geological Survey of Northern Ireland, Belfast, pp. 63–64, 1972.
  2. Lyle, P., A Geological Excursion Guide to The Causeway Coast, W&G Baird, Antrim, Northern Ireland, pp. 24–25, 1998.
  3. Ref. 2, p. 50.

Fingal’s Cave

Legende van reuzen

Aan de andere zijde van de oceaan heeft het kleine eiland van Staff, bij de westkust van Schotland (vlakbij Mull en Iona), soortgelijke dagzoom gesteenten.1,2 Het is de zetel van de Fingal?s Cave (afgebeeld). Volgens de lokale folklore bouwde de Ierse reus Finn MacCool de causeway zodat hij de zee kon oversteken naar Schotland om daar te strijden met zijn rivaal, de reus Finn Gall.3 Toeristische centra die uitleg geven nemen gewoonlijk volkslegenden op in hun literatuur maar zijn ongenegen om het juiste bijbelse standpunt te presenteren.

[Foto?s van<www.iona-bed-breakfast-mull.com>; <www.seaview-mull.co.uk>]

Fingal’s Cave

Referenties

  1. Preston, J., Eruptive volcanism; in: Sutherland, D.S. (Ed.), Igneous Rocks of the British Isles, John Wiley and Sons, Chichester, UK, pp. 351–368, p. 354, 1982.
  2. Explore The Giant’s Causeway, The National Trust, Saintfield, Northern Ireland, p. 23, 2002.
  3. Ref. 2, pp. 10–11.

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR