vertaling A. Boonstra
Een laag vulkanische as in Oost-Afrika, met de naam ?KBS tufsteen?, werd beroemd omdat in de nabije omgeving menselijke fossielen zijn gevonden. [1] Door gebruik te maken van kalium-argon-datering waren Fitch en Miller de eersten die de leeftijd van dit tufsteen vaststelden. Het resultaat: 212-230 miljoen jaar oud. Dit kwam echter niet overeen met de leeftijd van de gevonden fossielen (olifanten, varkens, apen en gereedschappen). Hierdoor werd de uitkomst van deze kalium-argon-datering afgewezen. Afgewezen omdat het gebruikte testmonster vervuild was met
argon. [2]
Door nieuwe testmonsters van veldspaat en puim te nemen, werd er opnieuw een datering vastgesteld; nu bleek het echter 2,61 miljoen jaar oud. Dit paste prima in het plaatje. In een later stadium is deze datum bevestigd door twee andere dateringsmethoden (waaronder paleomagnetisme). Hierdoor werd deze uitkomst in de wetenschap geaccepteerd.
Onder deze laag vulkanische as vond Richard Leakey de zogenaamde KNM-ER 1470 schedel. Deze schedel zag er veel te modern uit om ouder te zijn dan 3 miljoen jaar. Hierop dateerden Curtis en anderen het KBS tufsteen opnieuw, waarna de leeftijd opnieuw werd vastgesteld op? 1,82 miljoen jaar oud. Deze datum kwam netjes overeen met de gevonden schedel KNM-ER 1470. [3]
Onderzoek van andere wetenschappers, waarbij verschillende dateringsmethoden werden gebruikt (waaronder eveneens paleomagnetisme), herbevestigden de ?nieuwe? datering. Rond 1980 was de datum van het KBS tufsteen dus voor de derde keer vastgesteld, en wederom door de wetenschap geaccepteerd.
Dit relaas laat in tegenstelling tot wat men vaak gelooft, duidelijk zien dat dateringsmethoden niet in eerste instantie bepalen hoe oud een gesteentelaag daadwerkelijk is. Dateringen zijn niet bepalend, maar volgen andere vondsten. De resultaten van datering zijn altijd op dusdanige wijze ?ge?nterpreteerd? dat ze passen binnen andere kaders, zoals die van de evolutionistische interpretatie, geologie en fossielen.
Referenties en aantekeningen
