Johan Huibers wil ongelovigen met de zondvloed confronteren
Het ontwerp zit in zijn hoofd. Hoe het bouwwerk het bruggetje in de Schaagse stadshaven moet passeren, is nog onduidelijk. En wanneer de laatste spijker in het hout verdwijnt, is al evenmin bekend. Wel is duidelijk dat Johan Huibers vol overtuiging aan zijn ark timmert. ?Ik heb het op mijn hart gekregen.?
April 2007 hoopt hij uit te varen: Johan Huibers met zijn ark op schaal. De eerste planken sloeg hij vorig jaar december aaneen. Inmiddels torent het schip uit boven de omringende bedrijfshallen op het industrieterrein in het Noord-Hollandse Schagen. De stalen duwbak die Huibers van de Inspectie voor de Scheepvaart moest gebruiken, houdt het bouwsel drijvende. Zes dagen per week klust hij aan de 70 meter lange, 10 meter brede en 13 meter hoge ark. Tijd voor iets anders heeft hij niet, maar voor een korte rondleiding wil hij wel ruimte maken.
Alternatief
Een bezoek aan de nagebouwde ark geeft stof tot nadenken. Dat is het idee achter het project van de 47-jarige aannemer uit Broek op Langedijk. Johan Huibers wil een alternatief bieden voor de doelloze dagjes uit die duizenden Nederlanders jaarlijks maken.
?Men gaat naar een pretpark, betaalt minstens twintig euro, zit urenlang in botsautootjes en komt dan leeg thuis. Het is mijn wens dat een bezoek aan de ark meer biedt dan dat. Er zijn zoveel Nederlanders die de Bijbel niet (meer) lezen. Ik hoop dat ze, als ze de ark verlaten, denken: ?Zou de zondvloed dan toch echt gebeurd zijn?? De geschiedenissen in de Bijbel zijn waar en van grotere betekenis dan de evolutieleer . We zijn allemaal met een godsbesef geschapen; we weten op z?n minst dat er iets moet zijn. De ark is een heenwijzing naar dat ?iets?. Als je niet tot de God van de ark je toevlucht neemt, kom je om! Net als vierduizend jaar geleden.?
Huibers hoopt dat de confrontatie met een deel van het Oude Testament nodigt tot het lezen van de Bijbel in zijn geheel. Daarom richt hij de ark in als informatiecentrum. Op allerlei interactieve manieren komt de bezoeker in aanraking met de gebeurtenissen waarover de zondvloedgeschiedenis verslag doet.
Expositie
De ark telt vier verdiepingen met expositieruimten. Bij de ingang van de ark, waar twee grote deuren openklappen, zijn stallen gebouwd voor biggetjes, lammetjes en ander kleinvee. ?Leuk voor de kinderen! Zo krijgen ze een idee hoe dat geweest moet zijn, dieren in de ark.?
Via houten trappen lopen de bezoekers naar het tussen- en bovendek. Op bepaalde plaatsen hangen platte beeldschermen aan de wand. Met een bedieningspaneel kunnen vragen over de zondvloed worden beantwoord. En op het dek bevindt zich een grote ruimte met een puntdak: het restaurant.
Bouw
Dertien jaar lang is Johan Huibers al bezig met de voorbereiding van het project. ?Ik heb veel uitgezocht over vergunningen, brandveiligheid en de maten van sluizen en bruggen in Nederland. De ark moet er wel doorheen kunnen varen,? zegt hij lachend.
In de tussentijd zocht Huibers nog meer dingen uit. Wat voor houtsoort zou Noach hebben gebruikt? Hoe lang is een el? Waar kan ik bouwen? Uiteindelijk kreeg hij een aanlegplaats toegewezen in Schagen, vlak naast het terrein van zijn bouwbedrijf. Een prima locatie, zou je denken. Er is echter een obstakel: het bruggetje?
?Ja, dat is te klein om te passeren. Eerst dacht ik de ark wat schuin te hangen zodat die er doorheen kan, maar dat vind ik toch te riskant. Nu is het plan de hele brug eruit te lichten.?
Dat de ark er doorheen komt, daarover twijfelt Huibers geen moment. Vervolgens ligt een bezoek aan plaatsen als Amsterdam, Alphen aan den Rijn, Alkmaar, Zaandam, Boskoop, Gouda, Sliedrecht, Rotterdam, Hoek van Holland, IJmuiden, Den Helder, Oudeschild en Harlingen in het verschiet.
Twaalfhonderd bomen
Om de ark te bouwen, had Huibers maar liefst twaalfhonderd bomen nodig. Die heeft hij allemaal zelf in planken gezaagd. ?Een belangrijke vraag waar ik een antwoord op moest vinden, was: Hoe kom ik erachter welke houtsoort ?goferhout? is, zoals Genesis meldt? De Bijbel en de verklaarders geven geen verdere aanwijzingen. Ik koos voor het hout van de oude den omdat dit goed bewerkbaar is. Het is waarschijnlijk dat Noach ook een dergelijke houtsoort heeft gebruikt.?
Om het hout en andere materialen, zoals de dure duwbak die uit een oude boot afkomstig is, te bekostigen, nam Huibers een extra hypotheek en regelde hij dat het werk van zijn bouwbedrijf doorging.
Wie denkt dat Huibers het bij deze ene ark laat, heeft het mis. ?Als de Heere het leven geeft, ga ik de echte ark ook nog bouwen. Die is twee keer langer en breder dan deze. Het is de bedoeling dat de ark die ik nu bouw, dient als informatief voorportaal naar de echte ark.?
Ondanks dat Huibers niet graag werk uit handen geeft, krijgt hij hulp van anderen. Zijn zoon Roy weet goed met de hamer om te gaan. En Huibers? zwager verzorgt de exploitatie. ?Als er morgen iets met mij gebeurt, moet het project wel door blijven gaan.?
Kritiek
De opmerkingen die de gedreven Noord-Hollander soms te horen krijgt, zijn niet altijd positief. Sommige criticasters reageren zelfs onverdeeld vijandig door te vloeken en te spotten. Maar gelukkig merkt Huibers dat hierin ook verandering kan optreden: ?Een van deze mensen is in de loop der tijd steeds milder geworden in zijn uitlatingen. Hij verleent nu zelfs medewerking aan het project! Niet dat hij christen is geworden, maar de bouw van de ark heeft toch wel wat bij hem losgemaakt. Zo?n verandering kan alleen God werken.?
Opbouwende kritiek krijgt Huibers gelukkig ook; opmerkingen waarvoor hij in de boeken moet duiken om een antwoord te kunnen geven. ?Boven in de ark heb ik glas gebruikt. Laatst zei iemand dat er vroeger nog geen glas was. Laten we zulke uitspraken niet te snel doen. We weten het niet zeker, maar het zou kunnen dat men w?l wist hoe glas moest worden gemaakt. Archeologen hebben in de woestijn stukken glas gevonden. Die vondsten geven precies aan waar kamelendrijvers vroeger hun kamp hadden opgeslagen. Want wat deden die mannen? Ze maakten vuur door een beetje salpeter in het zand te gooien. Als het salpeter tot ontbranding kwam, legden ze er wat hout bij om het vuur aan te houden. De volgende ochtend was het onderliggende zand gesmolten tot glas. Zou het dan gewaagd zijn te veronderstellen dat men ten tijde van Noach al glas kon maken??
Huibers wijst op de hoge mate van beschaving in de tijd voor de zondvloed. In Genesis staat dat Jubal ?de vader was van allen die harpen en orgelen handelen? en Tubal-ka?n ?een leermeester van allen werker in koper en ijzer.? ?Het was een verder gevorderde samenleving dan wij vaak denken. Misschien zijn wij ook wel ge?nfecteerd door het evolutionistische model dat men toen allemaal in een berenvel liep en everzwijnen at.?
?Gij zult die bepekken van binnen en van buiten?
Noach bedekte de ark met pek, meldt Genesis. Critici stellen dat dit niet waar kan zijn. Noach kon geen pek maken als de aarde maar 2000 jaar oud was voordat de zondvloed plaatsvond. Pek, zeggen ze, wordt gewonnen uit olie of kolen en dat vormt zich pas na veel langere tijd doordat schelpdiertjes of bomen in de grond tot een andere vorm (olie of kolen) zijn overgegaan? Wat is pek eigenlijk? Pek is een zwarte lijmachtige substantie die overblijft wanneer plantaardig materiaal, onder uitsluiting van lucht, wordt verhit. Daarmee lijkt het op asfalt of bitumen. Vandaag de dag wordt het uitsluitend op grote schaal geproduceerd door kolen te verhitten. Ook petroleum is een stof waaruit pek kan worden gemaakt. Maar dit zijn niet de enige bronnen. Veel minder bekend is dat pek ook gewonnen kan worden door hout te verhitten. Hoe kan pek uit hout worden gewonnen? De eerste stap is het verzamelen van hars. In Europa tapte men vroeger hars uit pijnbomen. Die kwamen toen veelvuldig voor in de dichte bossen. Er werd een visgraatpatroon in de boomstam gesneden en als de hars naar beneden droop, werd die door de houtgleuven naar een pot aan de voet van de boom geleid. Als de harsstroom ophield, werd de boom gekapt, bedekt met grond en as en langzaam verbrand. Zo ontstond een lichtgewicht, zwarte, pure vorm van koolstof: houtskool. De laatste stap in het proces om pek te maken, was het toevoegen van het poederige houtskool aan het kokende hars. Verschillende hoeveelheden houtskool leveren verschillende vormen van pek op, met uiteenlopende eigenschappen. En die pek werd gebruikt om waterdichte houten schepen te bouwen. Of Noach precies dezelfde werkwijze heeft gebruikt, is onduidelijk. Wel illustreert het dat iemand niet in staat hoefde te zijn olie of kolen uit de grond te halen. Noach heeft veel bomen moeten kappen om de ark te maken, dus de grondstoffen om pek te winnen waren ruimschoots voorhanden. |
Johan Huibers krijgt ook vragen van een heel andere orde; noem het maar ?doordenkertjes?. Om een voorbeeld te geven: Wat heeft Noach met al de mest gedaan die de dieren in de ark lieten vallen? ?Als je zo?n vraag krijgt, kun je die niet alleen maar beantwoorden in de veronderstelling dat het inderdaad zo gebeurd is. Wel kan iets aannemelijk worden gemaakt. Ik weet bijvoorbeeld dat mest goud waard is in Afrika. Vrouwen vechten er letterlijk om. Wat doen ze er dan mee? Ze leggen het te drogen in de zon, waarna ze het gebruiken als brandstof om te koken. Ik kan me voorstellen dat Noach er op vergelijkbare wijze goed gebruik van kon maken.?
Kritiek krijgt de arkbouwer niet alleen van onbekenden. Ook naaste familieleden laten wel eens van zich horen. ?Mijn vrouw en ik doen veel aan ontwikkelingshulp in Ethiopi?. Ze heeft me eens gezegd dat ik me meer op dat werk moet concentreren dan op de bouw van een ark. Maar ik vind het veel belangrijker om hier in Nederland het Evangelie te verkondigen; dat heb ik echt op mijn hart gekregen.?
Als u eenmaal met uw ark door Nederland gaat varen, komt u allerlei mensen tegen. Ook mensen die al jarenlang met vooroordelen lopen over de Bijbel. Stel dat iemand zegt dat de Bijbel een verschrikkelijk boek is vanwege al de gruwelijke slachtpartijen die erin beschreven staan, wat zegt u dan?
?Om te stellen dat de tijd van de Bijbel een exclusief harde, moordlustige tijd was, daarin ga ik niet mee. Kijk eens naar onze tijd! Ik durf te beweren dat het nu erger is dan toen. Om een paar voorbeelden te geven: in 1998 heeft de oorlog tussen Eritrea en Ethiopi? in korte tijd 70.000 doden gekost! En velen maken zich niet druk om 54 miljoen abortussen per jaar wereldwijd. Het was nog geen leven, zegt men dan? Jawel, het was w?l leven! En kijk nu ook eens naar Zuid-Afrika: daar wordt statistisch bezien elke 26 seconden een vrouw verkracht. Als vrouw ben je daar niet veilig. Wat denken wij wel niet? De periode die de Bijbel beschrijft, is hiermee vergeleken zelfs een ?milde? tijd.?
De zondvloed was een straf van God op al het kwaad dat Hij zag gebeuren. Hij is een rechtvaardig God en daarom strafte Hij. Maar Hij is in Christus ook een vergevend God. Hoe maak je dat duidelijk aan mensen die onbekend zijn met de Bijbel? Hoe kan God 100% rechtvaardig en tegelijkertijd 100% liefde zijn?
?Voor je gevoel kan dat niet, maar het ?s wel zo. Lange tijd had de Heere verdriet van wat de mensen Hem aandeden. Hij is een heilig God waarmee niet te spotten valt. Als kinderen, na veel waarschuwen, toch op het randje blijven lopen en daar telkens overheen gaan, komt er een moment dat een vader met hardere hand moet optreden. Dat is ? als het goed is ? in onze opvoeding toch zo? Een kind is soms niet ergens van te weerhouden met lieve woordjes. Wij zijn van nature geneigd de grenzen op te zoeken. Als je dan niet luistert, moet je de gevolgen ervan inzien. De Heere houdt ons verantwoordelijk voor onze daden.?
En toen kwam de Heere met Zijn oordelen en de straf op de zonden. Maar Noach vond genade in Zijn ogen. Voor hem en zijn gezin kwam er redding.
?Ja, en zo is Hij nog steeds! Hij geeft ons nog genadetijd. Ik zou zo graag willen dat velen voor eeuwig worden gered. Dat drijft mij om de ark te bouwen en ermee door Nederland te varen. Als velen die God niet kennen mede door mijn werk in Hem zouden gaan geloven, zou ik daar alles voor over hebben.?
Meer informatie over deze ark op de website: http://www.arkvannoach.com/
