Zeven redenen waarom we miljoenen jaren niet kunnen accepteren

Er is wereldwijd een toenemende tegenstelling in de kerk met betrekking tot de ouderdom van de aarde. Gedurende de eerste 18 eeuwen van de kerkgeschiedenis heerste de algemene overtuiging onder christenen dat God de wereld in zes letterlijke dagen had geschapen, ongeveer 4.000 jaar voor Christus en dat de wereld door een wereldwijde vloed vernietigd werd in de tijd van Noach.

Maar ongeveer 200 jaar geleden werden er door enkele wetenschappers nieuwe theorieën bedacht over de geschiedenis van de aarde, waarbij werd voorgesteld dat de aarde en het heelal miljoenen jaren oud zijn. Gedurende de afgelopen 200 jaar hebben christelijke leiders verschillende pogingen gedaan om deze miljoenen jaren te verenigen met de Bijbel. Onder andere door de dagen-zijn-millennia uitleg, de leemte- of klooftheorie ^[red.1] , de lokale vloed uitleg, raamwerk hypothese, theïstische evolutie, progressieve creatie en dergelijke.

Een groeiend aantal christenen (tegenwoordig jonge-aarde creationisten), waaronder veel wetenschappers, houden vast aan de oorspronkelijke uitleg, omdat ze geloven dat dat de enige uitleg is die trouw blijft aan de Schrift en die veel beter aansluit bij het wetenschappelijke bewijs dan de heersende oude-aarde evolutie theorie.

Veel christenen beweren dat de leeftijd van de aarde een onbelangrijke en verdeeldheid zaaiende bijzaak is die de verkondiging van het evangelie in de weg staat. Maar is dat echt zo? Veel organisaties menen van niet.

In dit korte artikel, willen we enkele van de redenen opnoemen waarom we denken dat christenen geen miljoenen jaren kunnen accepteren, zonder de kerk en haar getuigenis ernstig tekort te doen. We hopen dat dat er toe bijdraagt dat je zorgvuldiger nadenkt over dit onderwerp en zal motiveren om de uitstekende referenties aan het einde te raadplegen, waarin dieper wordt ingegaan op de hier genoemde punten.

1. De Bijbel leert duidelijk dat God de wereld in zes letterlijke dagen schiep, enkele duizenden jaren geleden.

   Het Hebreeuwse woord voor dag in Genesis 1 is yom. Bijna overal waar dit woord gebruikt wordt in het Oude Testament(OT) betekent het een letterlijke dag en waar dat niet zo is blijkt dat duidelijk uit de context.

   De context van Genesis 1 laat in dat verband duidelijke zien dat de dagen van de schepping letterlijke dagen waren. Ten eerste wordt yom voor het eerst gedefinieerd in de Bijbel (Gen. 1:4–5) in zijn twee letterlijke betekenissen: het licht gedeelte van de licht/duisternis cyclus en de hele licht/duisternis cyclus. Ten tweede wordt yom gebruikt in verband met “avond” en “ochtend”. Overal waar deze twee woorden in het OT gebruikt worden, tesamen of afzonderlijk, al of niet yom in de context, betekenen ze altijd een letterlijke avond of ochtend of letterlijke dag. Ten derde wordt yom opgehoogd met een: eerste dag, tweede dag, derde dag, etc., wat op alle andere plaatsen in het OT betrekking heeft op letterlijke dagen. Ten vierde wordt yom letterlijk gedefinieerd in Gen. 1:14 in relatie tot de hemellichamen.

   Dat deze scheppingsdagen slechts ongeveer 6.000 jaar geleden plaatsvonden blijkt duidelijk uit de genealogieën van Gen. 5 en 11 (die gedetailleerde chronologische informatie geven, in tegenstelling tot de duidelijk ingekorte genealogie in Matt. 1) en andere chronologische informatie in de Bijbel.

2. Exodus 20:11 blokkeert iedere poging om miljoenen jaren in Genesis 1 te leggen.

   Dit vers verklaart waarom God de opdracht gaf aan Israël om zes dagen te werken en dan een Sabbat rust te nemen. Yom wordt gebruikt in beide delen van het gebod. Als God bedoelde dat de joden zes dagen moesten werken, omdat Hij geschapen had in zes lange perioden, zou Hij dat gezegd kunnen hebben met een van de drie onbepaalde Hebreeuwse tijdsaanduidingen. Hij koos voor het enige woord dat een letterlijke dag betekent en de Joden interpreteerden het letterlijk (totdat het idee van miljoenen jaren ontstond in de vroeg 19^e eeuw). Om deze reden dient de dagen-eeuwen of raamwerk hypothese te worden afgewezen. De leemte theorie en iedere andere poging om miljoenen jaren voor de zes dagen te plaatsen zijn ook onjuist, omdat God zegt dat Hij in zes dagen de hemel en de aarde schiep en de zee en alles wat daarin is. Dus maakte Hij alles in deze zes letterlijke dagen en niets voor de eerste dag.

3. De vloed van Noach spoelt miljoenen jaren weg.

   Het bewijs in Gen. 6–9 voor een catastrofale wereldwijde vloed is overweldigend. De vloed was bijvoorbeeld niet alleen bedoeld om alle zondige mensen te verdelgen, maar ook alle landdieren en vogels en de oppervlakte van de aarde. Dit kon alleen door middel van een wereldwijde vloed. Het doel van de ark was om twee van iedere soort landdieren en vogels te redden om de aarde na de vloed opnieuw te bevolken. De ark was totaal overbodig als de vloed lokaal geweest zou zijn. Mensen, dieren en vogels hadden dan bijtijds kunnen vluchten uit de vloedzone of de vloedzone zou opnieuw bevolkt kunnen worden na de vloed door wezens buiten het vloedgebied. De catastrofale aard blijkt uit de ononderbroken regen gedurende minstens 40 dagen wat zou resulteren in massale erosie, modderverschuivingen, orkanen, etc. Het Hebreeuwse woord dat vertaald wordt met “de fonteinen van de grote diepte barsten open” (Gen. 7:11) wijst duidelijk op tektonisch scheuren van de aardoppervlakte op veel plaatsen gedurende 150 dagen, wat resulteerde in vulkanen, aardbevingen en tsunamis. De vloed van Noach zou juist resulteren in de complexe soort geologische kolom die we nu nog wereldwijd kunnen zien: duizenden meters sediment die overduidelijk door water zijn afgezet en later verhard zijn tot gesteente dat miljarden fossielen bevat. Als de één jaar durende vloed de oorzaak is van de meeste aardlagen en fossielen, dan vertegenwoordigen deze dus niet de geschiedenis van de aarde gedurende miljoenen jaren zoals evolutionisten beweren.

4. Jezus geloofde in een jonge aarde.

   Jezus beschouwde de wonderen in het Oude Testament consistent als letterlijke, betrouwbare historische verslagen (b.v., de schepping van Adam, Noach en de Vloed, Lot en zijn vrouw in Sodom, Mozes en het manna, en Jona in de vis). Hij benadrukte steeds de autoriteit van de Schrift boven de opvattingen en tradities van mensen (Matt. 15:1–9). In Mark. 10:6 lezen we de meest duidelijkste (maar niet de enige) verklaring die laat zien dat Jezus een jonge-aarde creationist was. Hij stelt dat Adam en Eva er vanaf het begin van de schepping bij waren, niet miljarden jaren na het begin, wat het geval geweest zou zijn als het heelal werkelijk miljarden jaren oud zou zijn. Dus als Jezus een jonge-aarde creationist was, hoe kunnen zijn trouwe discipelen er dan een andere mening op na houden?

5. Geloof in miljoenen jaren ondermijnt wat de Bijbel leert over de dood en over het karakter van God.
   Genesis 1 zegt tot zes keer toe dat God de schepping “goed” noemt en toen Hij klaar was met de schepping op de 6^e dag noemde Hij alles “zeer goed.” Mensen, dieren en vogels waren oorspronkelijk vegetariërs (Gen. 1:29–30, planten zijn geen “levende wezens”, zoals mensen en dieren volgens de schrift zijn. Maar Adam en Eva zondigden, wat resulteerde in het oordeel van God over de hele schepping. Adam en Eva stierven geestelijk en na de vervloeking van God begonnen ze ook fysiek te sterven. De slang en Eva werden fysiek veranderd en ook de aarde zelf werd vervloekt (Gen. 3:14–19). De hele schepping zucht in barensnood en ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn (Rom. 8:19–25) en waarin alles zal worden hersteld (Hand 3:21, Col. 1:20) tot een staat zoals voor de zondeval, waar geen carnivoor gedrag zal zijn (Jes. 11:6–9) en geen ziekte, lijden of dood (Op. 21:3–5) omdat er geen vloek meer zal zijn (Op. 22:3). Het accepteren van miljoenen jaren van stervende dieren voor de schepping en de zondeval van de mens is in tegenspraak met wat de Bijbel leert over de dood en het verlossende werk van Christus. Het maakt God ook tot een gebrekkige schepper die gebruik maakt van (of niet kan zonder) ziekte, natuurrampen en uitsterven voor zijn creatieve werk, zonder enige morele oorzaak en toch alles “zeer goed” noemt.

6. De opvatting van miljoenen jaren is niet gebaseerd op wetenschappelijke feiten.

   Deze is ontwikkeld door deïstische en atheïstische geologen aan het einde van 18^e en aan het begin van de 19^e eeuw. Deze mannen gebruikten antibijbelse, filosofische en religieuze veronderstellingen om geologische waarnemingen uit te leggen op een manier die duidelijk in tegenspraak was met het Bijbelse verslag over de schepping, de vloed en ouderdom van de aarde. De meeste kerkleiders en geleerden sloten vrij snel compromissen aan de hand van de leemte theorie, dagen-millenia visie, lokale vloed ideeën, etc. om te proberen de “lange tijden” met de Bijbel te verenigen. Maar ze begrepen de geologische argumenten niet en zij verdedigden hun standpunten niet met zorgvuldige Bijbelstudie. De “lange tijden” ideeën vloeiden voort uit naturalistische veronderstellingen, niet uit wetenschappelijke waarnemingen!

7. Radiometrische datering methoden zijn geen bewijs voor miljoenen jaren.

   Radiometrische dateringen ontstonden pas aan het begin van de 20^ste eeuw, toen de hele wereld de miljoenen jaren al aanvaard had. Creationisten hebben al jarenlang vele voorbeelden aangehaald uit gepubliceerde wetenschappelijke artikelen die totaal verkeerde dateringen aangeven (bv een datering van miljoenen jaren voor lavastromen die in de afgelopen eeuwen of tientallen jaren ontstaan zijn). De afgelopen jaren hebben creationisten in het “RATE project” experimenteel, theoretisch en praktisch onderzoek gedaan om meer van deze bewijzen te ontdekken (bv diamanten en kolen, waarvan evolutionisten zeggen dat ze miljoenen jaren oud zijn, werden met de koolstof-14 methode gedateerd op slechts enkele duizenden jaren ouderdom) en aan te tonen dat vervalsnelheden in het verleden aanzienlijk groter waren, waardoor de miljoenen jaren reduceren tot duizenden jaren in overeenstemming met de Bijbel.

Conclusie

Dit zijn slechts enkele van de redenen waarom we geloven dat de Bijbel ons een betrouwbare geschiedenis geeft van de schepping. God’s woord moet de hoogste autoriteit zijn over alle zaken die daarin aan de orde komen: niet alleen de morele en geestelijke zaken, maar ook dat wat verteld wordt over geschiedenis, archeologie en wetenschap.

Wat hier aan de orde is, is de autoriteit van de Schrift, het karakter van God, de oorzaak van de dood en de basis van het Evangelie. Als de eerste hoofdstukken van Genesis geen betrouwbare geschiedenis zijn, dan is ook de rest van de Bijbel onbepaald, inclusief wat wordt geleerd over verlossing en moraliteit. Ik dring er op aan om de bronnen en artikelen door te nemen die hieronder genoemd zijn. De gezondheid van de kerk, de effectiviteit van onze missie voor een verloren wereld en de eer van God staan op het spel.

Aanbevolen bronnen:

De Leugen: Evolutie Een klassiek boek over de fundamenten van het christelijk geloof. Geeft onder andere inzicht over de gevolgen van een geloof in de evolutietheorie.

De zondvloed – Afrekenen met miljoenen jaren (DVD) Dr Terry Mortenson is een boeiend spreker en in deze fraai geïllustreerde presentatie beantwoordt hij velen vragen en rekent af met de met miljoenen jaren…

Referenties en aantekeningen

Originele Engelse tekst op: http://www.answersingenesis.org/docs2006/0717seven-reasons.asp

Originele Engelse tekst op: http://www.answersingenesis.org/docs2006/0717seven-reasons.asp