De maan: het licht dat over de nacht regeert

Door
Dr. Jonathan Sarfati
-
De maan: het licht dat over de nacht regeert
Door Jonathan Sarfati in Creation 20(4).
Vertaling AH, Werkgroep In Genesis

Onze maan. God schiep haar. De mens bereikte haar. Dichters schreven over haar. Ontdek enkele fascinerende feiten over ons grote ?kleine licht??

De maan, een object van verwondering sinds het begin van de mensheid. Zij verlicht de nachtelijke hemel als niets anders in de hemelen, waarbij het lijkt alsof zij regelmatig van vorm verandert. Zoals we zullen zien is zij goed ontworpen voor het leven op aarde, terwijl haar oorsprong evolutionisten verbijstert.

De oorsprong van de maan

Close-up van de Maan

Hoewel er vele verschillende idee?n zijn over hoe en wanneer de maan werd gevormd, was er geen enkele wetenschapper bij aanwezig. We kunnen dus alleen afgaan op het getuigenis van E?n die er wel was (zie Job 38:4), en die de waarheid heeft geopenbaard in Genesis 1:14-19:

God zei: ?Er moeten lichten aan het hemelgewelf komen om de dag te scheiden van de nacht. Ze moeten de seizoenen aangeven en de dagen en de jaren, en ze moeten dienen als lampen aan het hemelgewelf, om licht te geven op de aarde.? En zo gebeurde het. God maakte de twee grote lichten, het grootste om over de dag te heersen, het kleinere om over de nacht te heersen, en ook de sterren. Hij plaatste ze aan het hemelgewelf om licht te geven op de aarde, om te heersen over de dag en de nacht en om het licht te scheiden van de duisternis. En God zag dat het goed was. Het werd avond en het werd morgen. De vierde dag. [NBV]

Deze passage maakt duidelijk dat God de maan op dezelfde dag als de zon en de sterren maakte ? de vierde dag van de scheppingsweek. Het was ook ??n dag nadat Hij de planten had gemaakt. Deze volgorde is niet overeen te brengen met de evolutionistische denkbeelden van miljarden jaren.

Het doel van de maan?

Maan stadia
Klik hier voor een grotere afbeelding.

Het antwoord staat in Genesis! Een belangrijk doel is de nacht te verlichten. De maan weerspiegelt het licht van de zon naar ons, ook als de zon aan de andere kant van de aarde staat. De hoeveelheid gereflecteerd licht hangt af van het oppervlak van de maan. Wij hebben dus geluk om een dergelijke grote maan te hebben. Zij is meer dan een kwart van de diameter van de aarde en in vergelijking met zijn planeet veel groter dan enige andere maan in het zonnestelsel. [1] Zou zij veel kleiner zijn dan zou zij niet genoeg zwaartekracht hebben om een mooie ronde vorm te houden. [2]

Een andere reden voor het bestaan van de maan is het aangeven van de seizoenen. De maan draait in ongeveer een maand om de aarde, waardoor regelmatig de fasen worden gevormd in een cyclus van 29? dag (zie figuur hiernaast). Dus konden er kalenders worden gemaakt en kon de mens gewassen planten en oogsten. Een belangrijk kenmerk is dat wij altijd dezelfde zijde van de maan zien. [3] Als verschillende delen van de maan zichtbaar waren op verschillende tijden, dan zou de maan niet altijd dezelfde helderheid tonen. De cyclus van 29? dag zou dan minder duidelijk zijn.

Getijden

De zwaartekracht van de aarde houdt de maan in haar baan, en deze is zo krachtig dat er een stalen kabel van 850 km doorsnee nodig is om zonder te breken te voorzien in een gelijkwaardige bindende kracht. De maan oefent eenzelfde kracht uit op de aarde. De kracht op het deel van de aarde wat dicht bij de maan staat is hoger dan verder af. Daar vormt zich dus een soort ?waterbult?, hoogtij (vloed). De andere kant van de aarde ondervindt minder aantrekkingskracht, en het water stroomt dus weg van het centrum van de aarde en van de maan en vormt daar dan hoogtij. Daartussenin moet het water laag staan (eb) zie figuur onderaan. Tijdens een baan om de aarde in ongeveer iedere 25 uur, is er twee maal eb en twee maal vloed.

Getijden zijn vitaal voor het leven op aarde. Getijden houden de kusten schoon, en helpen de zeestroming op gang te houden, waardoor er altijd stroming in de zee?n is. Zo blijven de zeevaart routes open en worden afvalstromen verdund. Op sommige plaatsen wordt een deel van de enorme getijdenenergie gewonnen voor de productie van elektriciteit. [4]

De Apollo maan landing
De Apollo maan landing. Zulke prestaties kunnen we in het verlengde zien van de beheeropdracht gegeven aan de mensheid in Genesis 1:28.De absolute leegte van de maan herinnert ons eraan dat de aarde uniek ontworpen is voor ?leven?.

Interessant om te bezoeken; maar te leven?

E?n van de meest indrukwekkende momenten uit onze tijd was de landing van de mens op de maan. Zij bevestigden dat het absoluut zonder leven was, zonder lucht, met extreme temperatuurverschillen en geen vloeibaar water. Vanaf de maan lijkt de aarde een heldere blauw-witte bol in een zwarte hemel. De aarde is de planeet die God gemaakt heeft voor het leven. De mens zou misschien ooit kunnen leven op andere werelden, maar het zal heel moeilijk zijn om die leefbaar te maken.

Veel mensen realiseren zich niet dat de man achter de Apollo maan missie de creationist raketbouwer Wernher von Braun was. [5] En een andere creationist, Jules Poirier, ontwierp een deel van de vitale navigatie uitrusting gebruikt in het ruimte programma. [6]

Hoe lang is de maan zich al aan het verwijderen van de aarde?

Wrijving veroorzaakt door de getijden vertraagt de draaiing van de aarde, waardoor de lengte van de dag per eeuw 0.002 seconde toeneemt. Dit betekent dat de aarde hoek moment verliest. [7] De Wet van behoud van hoekmoment stelt dat het hoekmoment dat de aarde verliest moet worden gewonnen door de maan. Daarom verwijdert de maan zich jaarlijks ca. 4 cm van de aarde, en deze verwijdering zou in het verleden groter geweest zijn. De maan had nooit dichterbij de aarde kunnen staan dan 18.400 km, het punt dat bekend staat als de Roche grens. De getijdenkrachten van de aarde (d.w.z. het resultaat van verschillende zwaartekracht effecten op verschillende delen van de maan) zouden dan de maan in stukken hebben gebroken. Zelfs als de maan zijn verwijdering van de aarde zou zijn begonnen in contact met de aarde, zou het slechts 1,37 miljard jaar hebben genomen om haar huidige positie te bereiken. [8] NB: dit is de maximaal mogelijke leeftijd van de maan, veel te jong voor evolutie (en veel jonger dan de radiometrische datering aan de hand van maangesteente) ? niet de werkelijke leeftijd.

Had de maan zichzelf kunnen vormen?

Evolutionisten en the?sten ontkennen dat de maan een directe schepping van God is. Zij hebben verschillende theorie?n opgesteld, maar alle hebben ernstige gebreken, zoals vele evolutionisten zelf ook erkennen. Zoals de maanonderzoeker S. Ross Taylor zegt: ?De beste modellen zijn de testbare modellen, maar de testbare modellen van de oorsprong van de maan zijn fout.? [9] Een andere astronoom zegt, half schertsend, dat er geen goede (naturalistische) verklaringen zijn, zodat de beste verklaring is dat de maan een illusie is! [10]

  1. Splijting theorie ? afkomstig van de astronoom George Darwin (zoon van Charles). Hij stelt voor dat de aarde zo snel rondtolde dat er een stuk afbrak. Deze theorie wordt door iedereen verworpen. De aarde zou nooit zo snel hebben kunnen draaien dat een stuk kon worden afgeworpen en binnen de Roche grens zou de afgeworpen maan in stukken opbreken.

  2. Invang theorie ? de maan zwierf rond in het zonnestelsel en werd door de aarde gevangen. De kans dat twee hemellichamen vlak bij elkaar komen is miniem; het zou waarschijnlijker zijn dat de maan was gelanceerd zoals ook raketten worden gelanceerd dan te worden ingevangen. Een eventueel succesvol invangen zou resulteren in een ellipsvormig baantype zoals bij een komeet.

  3. Condensatie theorie ? de maan groeide uit stof en puin, aangetrokken door de zwaartekracht van de aarde. Er zijn geen wolken die een voldoende dichtheid hebben, en bovendien verklaart het niet het lage ijzergehalte van de maan.

  4. Botsing theorie ? volgens het thans populaire idee werd materie van de aarde afge?xplodeerd door de inslag van een ander object. Berekeningen tonen aan dat alleen genoeg materiaal de maan kan vormen, als het botsende object twee keer zo groot is als Mars. Er is dan nog wel het onopgeloste probleem van het verlies van overmaat aan hoekmoment. [11]

Conclusie

De maan is een goed voorbeeld van de hemelen die God?s glorie verklaren (Psalm 19 vers 1). Zij doet wat van haar verwacht wordt, en is van vitaal belang voor het leven op aarde. Zij is ook een ?harde noot? voor evolutionisten.

Als de dag overgaat in de nacht?

E?n van de meest spectaculaire uitzichten aan de hemel is een volledige zon-eclips. Dit is mogelijk omdat de maan bijna precies een even grote hoekgrootte heeft als de zon (een halve graad). Zij is 400 keer kleiner dan de zon maar staat 400 keer dichterbij. Dat lijkt op ontwerp. Als de maan zich werkelijk al miljarden jaren van de aarde verwijderde, en de mens er slechts was gedurende een fractie van die tijd, dan zou de kans dat de mensheid deze precieze gelijkheid had kunnen waarnemen zeer klein zijn. [12]

Maan feiten [13]

Gemiddelde afstand tot de Aarde

384.404 km

Diameter

3.476 km (0.273 Aarde, 1/400 Zon)

Massa

7,35 x 1022 kg (0.0123 Aarde)

Dichtheid

3,34 g/cm3 (0,6 Aarde)

Oppervlakte temperatuur

+204°C tot -205°C

Omlooptijd

27,322 dagen (29,531 dag fase cyclus) [14]

Baan hoek-momentum

2,68 x 1034 kg m2/s (82,9% van het Aarde-Maan systeem)

Helling van equator tot het baanvlak

6° 41´ (Aarde 23° 27´)

Aantrekkende zwaartekracht Aarde-Maan

1,98 x 1020 N (2,23 x 1016 ton)


Verband tussen de omloop van de Maan en de getijdenKlik hier voor een grotere afbeelding.

Door de omvang van de maan en haar nabijheid tot de aarde heeft zij het grootste getijde effect op de aarde. Zelfs de zon heeft maar een half zo groot effect, en het effect van de andere planeten is verwaarloosbaar.* Als de zon en de maan op ??n lijn liggen, heeft het gecombineerde zwaartekracht effect sterk springtij als gevolg. Als zij een hoek van 900 vormen, heffen hun zwaartekrachten elkaar deels op, wat doodtij tot gevolg heeft.

* De zwaartekracht tussen twee objecten is F = Gm1m2/R2, waarin G de zwaartekracht constante is, m1 en m2 zijn de massa?s van de objecten, en R is de afstand tussen hun massa middelpunten ? een inverse kwadratische functie. Het getijde effect wordt veel sneller kleiner, met R3 ? een inverse kubieke functie. Als meer mensen dit hadden geweten zouden zij niet bang zijn geweest voor het op ??n lijn staan van alle planeten in 1982, toen velen zeiden dat dit tot een ramp zou leiden.

 


Referenties en aantekeningen

[1] Behalve het verre Pluto/Charon systeem.
[2] De meest stabiele vorm voor een groot hemellichaam is dat alle oppervlakte delen even ver van het midden van de massa liggen, d.w.z. een bolvorm. De druk in de maan is 10 keer zo groot als de druksterkte van graniet, dus zou een grote oneffenheid in vorm worden gedrukt. Zo?n bol kan uitstulpen aan de equator als het lichaam snel ronddraait.
[3] Dat wil zeggen, zijn draaisnelheid is even groot als zijn synodische snelheid. Dit geldt voor vele manen in het zonnestelsel. Omdat de aantrekkingskracht van de planeet altijd groter is aan de dichtst bij zijnde zijde (getijde interactie), zal dit uiteindelijk een zijde vastzetten en dus zal de maan altijd dezelfde kant tegenover de planeet hebben. Dit effect is versterkt als ??n zijde een hogere dichtheid heeft dan de andere.
[4] Fred Pearce, ?Catching the tide?, New Scientist 158(2139):38?41, June 20, 1998.
[5] zIE Ann Lamont, 21 Great Scientists who Believed the Bible, Creation Science Foundation, Australia, 1995, pp. 242?251.
[6] Voor meer details, zie zijn artikel ?The magnificent migrating monarch?, Creation 20(1):28?31, 1997.
[7] Hoek-moment = mvr, het product van massa, snelheid en dichtheid, en is constant in een gesloten systeem.
[8] Voor de technische lezer: omdat getijde krachten invers proportioneel zijn tot de 3de macht van de afstand, is de recessie snelheid (dR/dt) invers proportioneel tot de zesde macht van de afstand. Dus dR/dt = k/R6, k is een constante = (huidige snelheid: 0.04 m/jaar) x (huidige afstand: 384,400,000 m)6 = 1.29×1050 m7/jaar. Integreren van deze differenti?le vergelijking geeft de tijd om te verplaatsen van Ri naar Rf als t = 1/7k(Rf7 ? Ri7). Voor Rf = de huidige afstand en Ri = de Roche Grens, t = 1.37 x 109 jaar. Er is geen significant verschil als Ri = 0, d.w.z. dat de aarde en de maan elkaar raken, vanwege de hoge recessie snelheid (veroorzaakt door de enorme getijden) als de maan vlakbij is. Zie ook Don DeYoung, ?The Earth-Moon System?, Proceedings of the Second International Conference on Creationism, Vol. II, pp. 79?84, 1990.
[9] S. Ross Taylor, paraphrased by geophysicist Sean Solomon, at Kona, Hawaii, Conference on Lunar Origin, 1984; cited in: Hartmann, Wm. K., The History of Earth, p. 44, Workman Publishing Co., Inc., Broadway, NY, 1991.
[10] Irwin Shapiro tijdens astronomie college ongeveer 20 jaar geleden, geciteerd door J.J. Lissauer, Ref. 10, p. 327. Lissauer bevestigd dat de eerste drie theorie?n onoplosbare problemen hebben.
[11] Shigeru Ida et al., ?Lunar accretion from an impact generated disk?, Nature 389 (6649):353?357, September 25, 1997; Comment in the same issue by J.J. Lissauer, ?It?s not easy to make the moon?, pp. 327?328.
[12] Zie ook D.R. Faulkner, ?The angular size of the moon and other planetary satellites: An argument for Design?, Creation Research Society Quarterly 35(1):23?26, June 1998.
[13] From John C. Whitcomb and Donald B. DeYoung, The Moon: Its Creation, Form and Significance, Baker Book House, Grand Rapids, Michigan, 1978. Dit boek leverde vele idee?n voor dit artikel.
[14] De omlooptijd is de tijd nodig voor een complete baan van de maan om de aarde, voor een waarnemer buiten ons zonnestelsel. De fase cyclus (synodische periode) is de benodigde tijd voor de maan om terug te keren tot dezelfde positie t.o.v. de zon. Het is langer omdat de aarde ongeveer 1/13e van de weg beweegt in haar baan om de zon, dus moet de maan verder reizen dan ??n echte maan-baan om dezelfde plaatsbepaling te herkrijgen. (Met dank voor de hulp van astronoom Dr Danny Faulkner).

 

Originele Engelse tekst op: href=”http://www.answersingenesis.org/creation/v20/i4/moon.asp

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR