Niet genoeg modder op de zeebodem
Elk jaar belandt er door de erosie van water en wind 25 miljard ton modder en gesteente in de oceanen.1?Dit materiaal stapelt zich op als sediment (d.w.z. modder) op de harde (door lava ontstane) bodembasalt van de oceaan. De gemiddelde dikte van deze modderlaag, inclusief de continentale hellingen, is minder dan vierhonderd meter.2
Het belangrijkste en meest bekende afvoermechanisme van deze modder is subductie door bewegingen van aardschollen. Dat wil zeggen dat de bodem van de oceanen (ook wel aardschol genoemd) een paar centimeter per jaar onder de continenten schuift, waarbij een gedeelte van het sediment wordt meegesleept. Volgens de gangbare wetenschappelijke literatuur zorgt dit proces voor een jaarlijkse afvoer van slechts ??n miljard ton per jaar.2?Voor zover bekend stapelt de andere 24 miljard ton zich jaarlijks op. In dit tempo zou de huidige hoeveelheid sediment in minder dan?twaalf?miljoen jaar3 zijn afgezet.
Volgens evolutionistische theorie?n vinden deze processen echter al plaats zolang de oceanen bestaan, een veronderstelde drie?miljard jaar. Als dat zo zou zijn impliceren de bovenstaande snelheden dat de oceanen totaal dichtgeslibd zouden moeten zijn met tientallen kilometers aan modder. Een alternatieve (creationistische) verklaring is dat het water van de zondvloed, dat van de continenten afstroomde, de huidige hoeveelheid modder in korte tijd heeft neergelegd, zo?n vijfduizend jaar geleden.
Niet genoeg natrium in de zee
Elk jaar voeren rivieren4?en andere bronnen5 meer dan 450 miljoen ton natrium naar de oceanen. Slechts 27% van dit natrium verdwijnt weer uit de zee.5,6
Voor zover bekend blijft de rest in de oceanen waar het zich ophoopt. Als de oceanen oorspronkelijk geen natrium zouden bevatten, zou de huidige hoeveelheid natrium in minder dan 42 miljoen jaar bereikt zijn, wanneer we rekening houden met de hedendaagse aanvoer- en afvoersnelheden.6
Dit is aanzienlijk minder dan de evolutionistische leeftijd van de oceanen van drie?miljard jaar. Het gebruikelijke antwoord op dit probleem is dat de natriumaanvoer aanvankelijk minder was en de afvoer groter. Maar zelfs berekeningen die zo genereus mogelijk zijn voor evolutionistische scenario?s, komen nog steeds uit op een maximale leeftijd van 62 miljoen jaar.6,7
Vergelijkbare berekeningen8?voor andere elementen in het zeewater resulteren in nog veel jongere leeftijden voor de oceanen (zie ook:?Salty seas: Evidence for a young Earth).
Referenties en noten
- Gordeyev, V.V. e.a., ?The average chemical composition of suspensions in the world?srivers and the supply of sediments to the ocean by streams?, Dockl. Akad. Nauk. SSSR 238 (1980) 150.
- Hay, W.W., e.a., ?Mass/age distribution and composition of sediments on the ocean floor and the global rate of subduction?, Journal of Geophysical Research, 93, No B12 (10 December 1988) 14, 933?14 ,940.
- Dit is een theoretisch maximum; het sluit een oudere leeftijd uit, maar een jongere niet.
- Maybeck, M., ?Concentrations des eaux fluviales en elements majeurs et apports en solution aux oceans?, Rev. de Geol. Dyn. Geogr. Phys. 21 (1979) 215.
- Austin, S.A. and D.R. Humphreys, The sea?s missing salt: a dilemma for evolutionists,?Proceedings of the 2nd?International Conference on Creationism, Vol.?II, Creation Science Fellowship, 1991,?icr.org/article/sea-missing-salt.
- Sayles, F.L. en P.C. Mangelsdorf, ?Cation-exchange characteristics of Amazon River suspended sediment and its reaction with seawater?, Geochimica et Cosmochimica Acta 41 (1979) 767.
- Het is belangrijk te beseffen dat dit niet de actuele leeftijd is, maar een maximaal mogelijke, volgens deze aannames. De bijbelse leeftijd van ongeveer 6000 jaar is dus heel goed mogelijk.
- Austin, S.A., ?Evolution: the oceans say no!? ICR Impact No. 8 (Oct. 1973) Institute for Creation Research, Address ref. 21.
