Vezeloptiek in het oog haalt een streep door athe?stisch ?slecht ontwerp? argument.

Netvlies omgekeerd bedraad?

Diagram dat de gelaagdheid van het netvlies toont (Aangepast vanuit Brash J.C. [ed.], 1951. Cunningham?s Textbook of Anatomy, p. 1169, met toestemming van Oxford University Press, Oxford).

E?n van de oude stokpaardjes die anti-the?sten al jarenlang van stal halen is de bewering dat ons oog stompzinnig van achter naar voren is bedraad, een werkwijze die een fatsoenlijke ontwerper nooit zou toepassen. Zo zei bijvoorbeeld de schreeuwende misothe?st [red.1]

?Elke ingenieur zou natuurlijk veronderstellen dat de fotocellen naar het licht gericht zouden zijn met bedrading die via de achterzijde naar de hersenen toe leidt. Hij zou lachen bij het idee om de fotocellen van het licht af te richtten, met bedrading die vertrekt aan de kant waar het meeste licht binnenkomt.

Maar toch is dit precies wat het geval is in alle netvliezen van gewervelden. Inderdaad, wordt elke aansluiting van een fotocel naar voren teruggeleid, met zijn bedrading aan die zijde die het dichts bij het licht ligt. De bedrading loopt over het oppervlak van het netvlies naar een punt waar het door een gat in het netvlies duikt (de zogenaamde ?blinde vlek?) om zich bij de oogzenuw aan te sluiten.

Dit betekent dat het licht niet ongehinderd doorgang heeft naar de fotocellen, maar een bos van verbindende draden moet passeren, wat vermoedelijk zal leiden tot enig lichtverlies en vervorming (feitelijk zal er nauwelijks verlies zijn, maar het is het principe wat ieder weldenkende ingenieur enigszins tegen de borst stuit). Ik ken geen duidelijke verklaring voor deze merkwaardige stand van zaken. De relevante evolutieperiode ligt al ver achter ons?.

Andere anti-creationisten zoals Kenneth Miller praten hetzelfde soort argument na (zie Refuting Evolution 2, ch. 7: Bad design is evidence of leftovers from evolution?)

Overtroeft de theologie uiteindelijk de wetenschap?

Feitelijk gebruikte Dawkins een theologisch argument in plaats van een wetenschappelijk. D.w.z. hij beweerde dat een ontwerper nooit iets dergelijk zou ontwerpen, in plaats van op wetenschappelijke wijze evolutie aan te tonen.

Denkend aan al het gezeur over creationisten die theologie gebruiken in plaats van wetenschap, is het wel opvallend dat Dawkins feitelijk een theologisch argument gebruikte in plaats van een wetenschappelijk. D.w.z. hij beweerde dat een ontwerper nooit iets dergelijks zou ontwerpen, in plaats van de evolutie wetenschappelijk aan te tonen. Daarmee gaf hij toe dat er geen evolutionaire verklaring is.

Dit is niet verbazingwekkend. De computersimulatie die hij aanvoert als het bewijs voor de evolutie van het oog begint met de zenuw achter de lichtgevoelige vlek. Het oog van gewervelde heeft de zenuwen aan de voorzijde van de fotoreceptoren (zintuigcellen, die reageren op lichtprikkels), terwijl het ?evolutie verhaal? niet voorziet in overgangen van achter- naar voorzijde, met alle overige complexe geco?rdineerde veranderingen die zouden moeten plaatsvinden. ^[1]

Oogspecialisten brengen licht in de zaak

Het idee dat het oog aan de verkeerde kant bedraad is komt voort uit een gebrek aan kennis van de oogfunctie en anatomie’ – Dr. George Marshall, Sir Jules Thorn Lector oogwetenschap.

Echter oogspecialisten hebben herhaaldelijk de bewering van Dawkings tegengesproken. Zo verklaarde George Marshall, de Sir Jules Thorn Lector Oogwetenschap, in antwoord op Dawkins bijvoorbeeld:

?het idee dat het oog aan de verkeerde kant bedraad is komt voort uit een gebrek aan kennis van de oogfunctie en anatomie.? ^[2]

Dr. Marshall legt uit dat de zenuwen niet achter het oog geleid konden worden, omdat die ruimte gereserveerd is voor het vaatvlies, dat de rijke doorbloeding verschaft voor het zeer metabolisch actieve Netvlies Pigment Epiteel (NPE). Dit is noodzakelijk om fotoreceptoren te regenereren en overtollige warmte te absorberen. Het is dus noodzakelijk voor de zenuwen om voorlangs te gaan.

Het is belangrijk om te beseffen dat het ?superieure? ontwerp van Dawkins met de zenuwen achter de fotoreceptoren ??n van onderstaande situaties zou vereisen:

1. Het vaatvlies aan de voorzijde van het netvlies – maar het vaatvlies is ondoorzichtig vanwege alle rode bloedcellen zodat dit ontwerp (vergelijkbaar met een oogbloeding) nutteloos zou zijn!
2. Fotoreceptoren in het geheel niet in contact met het NPE en het vaatvlies, maar zoals een andere oogspecialist Joseph Calkins duidelijk maakte, dan zouden fotoreceptoren zich maar langzaam herstellen. Dit zou bijvoorbeeld betekenen dat na te zijn gefotografeerd met flitslicht, het maanden zou duren voordat we een auto zouden kunnen besturen. ^[3]
3. Een andere creationistische oogspecialist Dr. Peter Gurney wees in een uitgebreid artikel al op het bovengenoemd NPE, maar wees tevens op een andere functie: het afvoeren van overtollige warmte. ^[4]

In de fantasiewereld van evolutionisten is het blijkbaar vanzelfsprekend om daar waar het oogkunde betreft, eerder evolutionisten zonder enige oogspecialistische kwalificaties te vertrouwen dan creationistische oogdeskundigen.

Oog werkt prima

Bovengenoemde laat zien dat voor het functioneren van de ogen van gewervelden de omgekeerde bedrading voor de goede werking noodzakelijk is, maar dat dit lijnrecht staat tegenover wat evolutionisten beschouwen als de ?juiste? wijze van bedrading.

Het is opvallend dat de bewering van evolutionisten feitelijk door hun eigen beoordeling van inktvisogen wordt ondergraven, die ondanks zijn ?juiste bedrading?, volgens evolutionisten zelf niet zo goed kunnen zien als de ogen van gewervelden. ^{[5], [6]}

Het is ook interessant dat van mensen met een uitstekend zichtvermogen gezegd wordt dat hij of zij ?haviksogen? heeft, welke eveneens terug naar voren bedraad zijn, terwijl niemand zal zeggen ?ogen te hebben als een inktvis?.

Het uitstekende zicht dat deze ogen met hun ?verkeerde bedrading? opleveren maakt het bezwaar van Dawkins al bij eerste beschouwing absurd. Zeker als iets goed werkt, is het merkwaardig om te beginnen over zogenaamde ontwerpfouten. Toch werd de exacte reden voor de uitstekende werking van het oog pas dit jaar ontdekt, zoals hieronder zal worden aangetoond.

Optische vezelplaat

De bewering van Dawkins dat de zenuwen het licht belemmeren is ontkracht door de uitkomst van zeer recent onderzoek van wetenschappers verbonden aan de Universiteit van Leipzig.
Zij toonden aan dat het oog van gewervelden een ingenieuze eigenschap heeft waarmee zelfs het geringste nadeel van zenuwen voor de lichtreceptoren wordt overwonnen. ^[7]

Het licht wordt verzameld en door het zenuwnetwerk geleid naar de receptoren via de M?llercellen, die zich gedragen als optische vezels. Elke kegelcel heeft ??n M?llercel die het licht tot zich leidt, terwijl meerdere staafjes dezelfde M?llercel kunnen delen.

De natuur is zo ingenieus. Dit betekent dat er genoeg ruimte in het oog is voor alle neuronen (zenuwcel) en synapsen enz., maar evengoed kunnen de M?ller cellen maximaal licht opvangen en doorgeven?. ? Oogonderzoeker, Andreas Reichenbach.

De M?llercellen werken bijna net zoals een optische vezelplaat, die binnen optische wetenschappen worden gebruikt om zonder gebruik van een lens een beeld met slechts weinig vervorming over te brengen. De cellen hebben zelfs de juiste brekingsindex variatie voor ?beeldoverdracht met minimale vervorming en verlies door het netvlies van gewervelden?.

De M?llercellen presteren zelfs beter dan optische vezels, omdat zij trechtervormig zijn, waardoor er meer licht voor de receptoren wordt verzameld. De brede ingangen van de M?llercellen bedekken het volledige netvliesoppervlak, en verzamelen zo de maximale hoeveelheid licht?.

Andreas Reichenbach, ??n van de leden uit het onderzoeksteam gaf het volgende commentaar:

?De natuur is zo ingenieus. Dit betekent dat er genoeg ruimte in het oog is voor alle neuronen (zenuwcel) en synapsen enz., maar evengoed kunnen de M?llercellen maximaal licht opvangen en doorgeven.? ^[8]

Conclusie

De teruggeleide bedrading van onze ogen is niet alleen een goed ontwerp en noodzakelijk voor het juiste functioneren, het wordt ook nog eens met een ingenieuze optische vezelplaat geco?rdineerd. Het oog van gewervelden heeft dus het voordeel van een rijke bloedvoorziening achter de receptoren zonder het nadeel van zenuwen die het licht blokkeren. Dergelijke bijzondere co?rdinatie tussen de onderdelen wijst naar een Hoofd Co?rdinator, terwijl het voor evolutionisten een raadsel is.