vertaling FZ, Mediagroep In Genesis
|
Afbeelding Wikipedia Klik hier voor een grotere afbeelding
|
De Britten zijn onlangs te weten gekomen wat hen werkelijk van het Europese vasteland scheidde: een catastrofale overstroming! Dat gebeurde niet een keer, maar tweemaal! Nauwkeurig onderzoek naar de bodem van het Engelse Kanaal openbaarde een oude riviervallei die eens het gezamenlijke water van de Thames, Somme, Rijn, Maas en de Schelde afvoerde ? rivieren die vandaag de dag in de Noordzee uitmonden. [1], [2]
Hoog resolutie sonar-opnames van de zeebodem onthulden niet alleen een oude rivierloop, maar ook duidelijke sporen van grootschalige overstroming (mega overstromingen) ? sporen van vlakke, uitgestrekte en lange gestroomlijnde eilanden tot 10 kilometer lang en 4 kilometer breed. Daarnaast ook nog geulen van bijna 200 meter breed, 2 tot 3 meter diep en 10 tot 15 meter lang. [1]
De overstroming werd gevoed door een voormalig glaciaal meer dat zich op de plek bevond van de huidige Noordzee en verplaatste een geschatte 1 x 106 m3 s-1 aan smeltwater. Binnen de kaders van de (lange) evolutionistische tijdrekening wordt van de eerste vloed verondersteld dat deze ongeveer 425.000 jaar geleden plaatsvond, tijdens de IJstijd. Naar mijn mening werd de eerste eroderende gebeurtenis veroorzaakt door het terugtrekkende water van de zondvloed (4.500 jaar geleden, volgens Genesis 8) dat een diepe valei sneed door de landbrug die Europa toen met de Britse Eilanden verbond. Deze landbrug was een stuwdam, een muur die bijna volledig uit kalksteen bestond tussen Dover en Calais (de Weald-Artois-brug).
(Denk aan de beroemde witte kalksteenformaties die nu ook in het Krijt van Engeland ? ‘white cliffs’ ? en Frankrijk ? Cap Blanc Nez ? voorkomen!).
Vervolgens vormde zich tegen het einde van de laatste intense vorstperiode (evolutionaire wetenschappers veronderstellen dat deze 20.000 jaar geleden heeft plaatsgevonden) een nog groter smeltwatermeer ten noorden van de vallei. Die moet, zo wordt verondersteld, door ??n of andere hindernis, zoals morenen of andere obstakels, ingedamd zijn geweest. Op een bepaald punt brak de dam door en een vloed die nog groter was dan de vorige schuurde alles weg wat van de stuwdam overgebleven was en cre?erde zo het Engelse Kanaal zoals wij het tegenwoordig kennen. [1],[2]
Geschiedenis herhaalt zich
|
Foto Wikipedia Het Labyrinth in Antarctica.
|
Deze zojuist beschreven en recentelijk geaccepteerde ?megaflood?-hypothese is de jongste uit een reeks die ruim 80 jaar geleden zijn intrede deed binnen de wetenschappelijke wereld. Het begon met Harlen J. Bretz die suggereerde dat de ?Channelled Scablands? in de staat Washington veroorzaakt waren door een gigantische overstroming. [4] Bretz werd bespot, en bijna 50 jaar lang werd zijn idee totaal verworpen. Nu is de hypothese rond de Lake Missoula-vloed algemeen geaccepteerd en sommigen geloven zelfs dat het een cyclische gebeurtenis was! [5]
Vervolgens kwam de Lake Agassiz-vloed: een gigantisch smeltwatermeer zou ontstaan zijn aan de zuidrand van de Laurentide-ijskap in Canada, dat plotseling catastrofaal leegliep en daarbij binnen een geologische oogwenk de Niagarakloof en de St. Lawrence-rivier uitsneed. [6], [7] Dat dergelijke gigantische overstromingen ook herhaaldelijk onder de ijskap voorkwamen, bleek uit later onderzoek in Canada. [8], [9]
Mijn onderzoek naar de Niagara Escarpment maakte duidelijk dat de vorming van dit beroemde ori?ntatiepunt waarschijnlijk veroorzaakt was door zulke subglaciale overstromingen. Ook lijkt het erop dat ten westen van Lake Agassiz, aan de voet van de Rocky Mountains in Alberta, een andere enorme subglaciale overstroming grotendeels verantwoordelijk was voor de vorming van de uitlopers van het gebergte, mogelijk zelfs met inbegrip van de Rockies.[9], [10], [11]
Nu dit iconoclastisch denkbeeld verder wint aan populariteit, zijn er ook sporen van gelijksoortige overstromingen gevonden op plaatsen zoals Antarctica. Ook bizarre landschapsvormen zoals het Labyrinth in Antarctica?s Western Dry Valleys worden nu toegeschreven aan uitgebreide subglaciale overstromingen (let op de meervoudsvorm!) tijdens het midden Mioceen (volgens evolutionisten was dat lang v??rdat er mensen waren). [12]
Deze overstromingen hadden stuk voor stuk geschatte afvoerstromen in dezelfde orde van grootte als die het Engelse Kanaal vormden. Een dergelijke reusachtige instroom van zoet water in de oceanen zou zeker gevolgen hebben gehad voor de warme Golfstroom (thermohaline circulation system [7], [13] ) en daarmee het klimaat op wereldwijde schaal.
Wat volgt hierna
|
Foto Wikipedia De White cliffs van Dover
|
Het is interessant om op te merken dat de Noordzee-vloed (ik zal voorlopig deze naam gebruiken), hoewel hij zich qua locatie in de fysieke wieg van de moderne geologie bevindt, toch een laatkomer is binnen de aardwetenschappen! Het feit dat de gegevens onder zeeniveau liggen, zou geen excuus mogen zijn. Dit is niet zomaar een zee, maar het Engelse Kanaal, onbetwist de meest onderzochte zeebodem in de wereld!
Ik denk dat het meer te maken heeft met het hardnekkige gedachtegoed van Lyell, waarvan wijlen Derek Ager (toen zeker nog geen creationist, zelfs geen vriend!) in het voorwoord van zijn laatste boek zei (een boek dat veelal beschouwd is als zijn wetenschappelijk testament):
“Evenals politici geschiedenis van het mensdom herschrijven, herschrijven geologen de geschiedenis van de aarde. Anderhalve eeuw lang is de geologische wereld overheerst, men zou zelfs kunnen zeggen gehersenspoeld, door het uniformiteitbeginsel van Charles Lyell. Iedere suggestie die naar “catastrofale” gebeurtenissen verwees, werd verworpen als ouderwets, onwetenschappelijk of zelfs belachelijk.? [14]
Er zou ook heel goed een andere reden kunnen zijn voor de late erkenning van Europese ijs- en subglaciale overstromingen, namelijk: de bergen. In Noord-Amerika (waar de meeste ijs- en subglaciale overstromingen gedocumenteerd zijn) zijn de bergketens noord-zuidgeori?nteerd of noordoost-zuidwest, en ze bevinden zich aan de rand van het continent.
Er waren dus geen bergachtige barri?res opgeworpen voor de ijsbedekking die vanuit het Noordpoolgebied aangroeide, en ook niet voor het geproduceerde smeltwater aan het einde van de IJstijd. In Europa (waar het landijs ook vanuit het noorden opkwam) zien we tegelijkertijd dat de Pyrenee?n, Alpen, Tatras en de Karpaten een massieve oost-westbarri?re cre?erden vanaf de Atlantische Oceaan tot aan de Zwarte Zee (wat doorliep voorbij de Kaukasus, Karakorum en het Himalaya-gebergte). Deze barri?re hield de opkomst van het ijs tegen en toen het smeltwater zich daarachter ophoopte, werd het grootste deel naar het westelijk en oostelijk deel van de hindernis geleid. Het is daarom goed mogelijk dat de Noordzeevloed niet alleen door lokaal smeltwater werd gevoed.
 Binnen de kaders van een Bijbelse tijdsrekening volgden deze catastrofale overstromingen elkaar allemaal in korte tijd op en hun gezamenlijke effect op het wereldwijde klimaat moet dramatisch zijn geweest.  |
Er is ook nog een andere interessante mogelijkheid, namelijk dat de Black Sea flood niet veroorzaakt is door Mediterraan zeewater (zoals geloofd door de aanhangers van deze catastrofale gebeurtenis [15] ), maar door het smeltwater dat eerst naar het oosten afvloeide, vervolgens naar het zuiden, via de Oekra?ense steppe naar de Zwarte Zee. Dit zou de Zwarte Zee in oostelijke richting doen overstromen en daarmee de Bosporus uitgesneden en/of verdiept hebben. Misschien werden de Kaspische- en Aral Zee ook op deze wijze gevormd. In Oost-Europa heeft nog niemand gezocht naar sporen van een dergelijke ijs- of subglaciale overstroming, maar gezien de ongelooflijke impuls van deze neo-catastrofale benadering, kan het ieder moment gebeuren!
Conclusie
Binnen de gevestigde evolutionaire geologische gemeenschap is er duidelijk een toegenomen bereidheid om catastrofes binnen de geologische geschiedenis te aanvaarden. Toch is die gemeenschap er uitermate stellig in dat catastrofes ge?soleerd, en met lange tussenpozen, hebben plaatsvonden. Dus zodra er catastrofes worden erkend, moeten zij ingepast worden binnen de geologische tijdsindeling van de oude aarde.
Al deze overstromingen waren het gevolg van de Quartaire IJstijd waarvoor creationisten de enige aannemelijke verklaring hebben. De IJstijd ontstond na de Zondvloed en was daar het directe gevolg van. Ook was de IJstijd een unieke gebeurtenis (ondanks het feit dat sommige evolutionisten stellen dat er tot 40 glaciale gebeurtenissen hebben plaatsgevonden tijdens wat wij de IJstijd noemen [16] ).
Binnen de kaders van een Bijbelse tijdsrekening volgden deze catastrofale overstromingen elkaar allemaal in korte tijd op en hun gezamenlijke effect op het wereldwijde klimaat moet dramatisch zijn geweest. Bijna gesloten zee?n, zoals de Middellandse Zee, de Zwarte Zee en de Rode Zee, konden overstroomd en/of herhaaldelijk overgelopen zijn geweest.
|
Foto Wikipedia Dorset, Engeland
|
Volgens bestaande klimaatmodellen zou een dergelijke instroom van zoetwater belangrijke wereldwijde afkoeling veroorzaken en dat is precies wat de vroege Drias-periode [13], [17] aan het eind van de IJstijd was; klaarblijkelijk op wereldwijde schaal. [18] Een ander gevolg van de snelle zeespiegelstijging was de snelle isolatie van landen die eerder met elkaar verbonden waren. De mensen en dieren zouden plotseling ge?soleerd zijn geraakt, waardoor de huidige demografie en bio-geografie zich kon ontwikkelingen.
Onderzoek naar de meervoudige gevolgen van deze post-zondvloed-overstromingen kan waardevolle gegevens opleveren over de vele aspecten van de geschiedenis van de aarde. Dit betreft zowel de vloeddynamica met de gevolgen van de zondvloed tot aan de verspreiding van de mensen na de torenbouw van Babel. De feiten zijn voor een ieder beschikbaar en zijn ervoor om gebruikt te worden tot opbouw van het Koninkrijk! Er is slechts bereidheid en financiering nodig om dit werk te mogen uitvoeren!
Referenties en aantekeningen
